Weer ff wat meer rust

Vandaag eindelijk weer een keertje wat beter wakker geworden. Pms vlaag is weer bijna over gewaaid. Dingen worden weer wat helderder.
Moet wel ff wennen aan deze manier van dagboek schrijven. Ik heb vroegen veel dagboeken gehad! Schreef er echt mijn diepste geheimen en gedachte in op. Tot een van mijn exvriendjes besloot het slot open te breken en hem te lezen. Ik heb alles verbrandt en heb sinds dien niks meer durven en kunnen schrijven. Ik heb het geprobeerd, maar telkens als ik schreef kwam ik erachter dat ik nadacht over hoe mensen het zouden interpreteren of zouden lezen of dat ik dacht van "als ze dit lezen schaam ik me dood, dus schrijf ik het maar niet". Ik was heel het vertrouwen in schrijven kwijt.
Nu kwam ik op deze site en dacht, dit ga ik eens proberen! Ik vind de anonimiteit echt heel fijn. Ik hoe me niet te schamen omdat mensen hier mij niet kennen en dat vind ik heerlijk. Aan de andere kant hoop ik stiekem een beetje dat ik mensen tegen komen die mijn gedachte en mijn schrijven herkennen. Het is niet altijd makkelijk om te leven met een visie die niet iedereen met je deelt, met gedachte die van liefde naar haat slingeren, of van normaal naar sick. In het dalijks leven heb ik het verborgen en ik weet heo mensen kunnen reageren als ik ze maar half laat zien wie ik ben. Ze hebben er moeite mee en vinden me raar en gaan proberen mij te overtuigen dat het allemaal anders is. Wat een gezeik. Maar goed, ik laat ze allemaal netjes praten en denk bij mezelf: Grote zucht..

Toch moet ik even mezelf vinden in het schrijven. Prive schrijven is fijn want daar kun je echt alles in kwijt, openbaar is fijn omdat het anoniem is en je een klein kansje loopt zo'n persoon tegen te komen die het leest en denk,hee dat herken ik, zo voel ik me ook.
Gisteren had ik de fout gemaakt om na een stukje tekst te reageren op een reactie van iemand die een andere visie had. Niet zo slim lol. Wanneer ik in mijn dagboek schrijf ben ik niet bezig met visies en shit, dan wil ik lekker schrijven wat in me op komt. Recht uit mijn hart. Dat is voor mij ook de bedoeling, te schrijven zonder er over na te hoeven denken. Wanneer je wil reageren op een reactie moet je gaan denken = niet de bedoeling voor mij.
Dat doe ik wel bij topics waarbij ik zelf kies om ze te lezen.
Dus ga even kijken wat het fijnste schrijft of ik wissel beetje af hier en daar.
Moet goed komen.

Nou dalijk lekker een buitenfeest (lekker hossen in dit kakweer = geen feest... )
Gelukkig hebben ze hapjes en een afdak

Voor nu maar eerste even de dieren voeren en nadenken over mijn dromen. Ik droom echt ontzettend veel. Elke nacht een grote chaos. Tijdens mijn pms veranderen de dromen in horror. Soms best vervelend. Maar gelukkig kijk ik graag horror films dus dat komt ergens wel goed uit. Gratis show in de nacht
Vanacht gedroomt over mijn eerste ex! (ook pas 100 jaar geleden). Gelukkig ging hij zwemmen in de zee en is hij niet meer terug gekomen, lol.
Maar goed, dromen zijn dromen niet meer. Vind het heerlijk om erover na te denken, maar niet om te denken waar ze vandaan komen of waarom ik droom wat ik droom.
Dromen zijn wat ze zijn, hersenspinsels, een manier om alle gedachte, ervaringen, wat je mee maakt, je angsten te verwerken. Soms duidelijk, soms weinig samenhang. In de nacht zijn je hersenen maar druk .
Nou ff aan de gang hier.