Ze snapt het werkelijk niet
'(naam) ik heb je net een mailtje gestuurd' hoor ik van beneden.
Meestal is het een foto of een flauwe grap, dit keer is het een mailtje dat begint met een verwijtende zin dat ik nog nooit heb laten weten wat ik nu wil nu mijn fysiotherapeute aangeeft niet veel meer met me te kunnen maar me wijst op andere vormen van therapie. Ik heb iets nodig wat mijn mentale en fysieke deel aan elkaar koppelt.
Na de eerste zin stromen de tranen verder die al opgerakeld waren door het verloop van deze dag waarop ik me redelijk alleen en onzichtbaar voelde (en wilde zijn) naar mate de dag verliep.
Door de tranen heen lees ik verder. Ze heeft voor me gezocht en iets gevonden. Ik lees wat er staat en mijn tranen stoppen wat meer. Het klinkt als de richting waarin ik zelf ook op zoek was. Ook staat er bij dat het door de meeste verzekeringen vergoed wordt en hoe stom het ook klinkt, ergens wordt dat wel belangrijk. De haptotherapie kost vijfenzeventig euro per keer, vijfenzeventig ja en ik moet zeggen.. als student die één dag in de week werkt is dat best wel een hap. Leuk dat ik meer nodig heb (om zelf verder te kunnen maar ook om mijn studie te halen) maar het moet wel haalbaar blijven..
Ik lees verder en opeens krijg ik een klap in mn gezicht..
de therapie, de website, de enige praktijk in deze stad..
Het is een man.
Wat dénkt ze verdomme?!
Ik weet nog niet hoe ik hier op ga reageren. Alleen met mijn ouders thuis en zo labiel als de pest. Dit zou een zeer oneerlijke strijd zijn als er nu een gesprek gevoerd gaat worden en met een beetje geluk gaat het daar wel op uit draaien.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende