~
Iedere keer weer luister ik naar je tranen die vallen tussen de tralie van een hekwerk dat je zelf gebouwd hebt. Je wacht op een jongen, laat je door hem kwetsen en laat je dan troosten bij anderen in bed. Wanneer je hem gezien hebt, trek je je dagenlang terug, en laat je de mensen zorgen maken. Met je bloed schrijf je poëzie op je typemachine en ieder woord prent ik in mijn geest. 'Ik ben hier!', wil ik roepen. Maar wat heeft het voor zin, je ziet mij niet. Ik weet niet eens of ik gezien wil worden.
En in de tussentijd probeer ik weer contact te maken. Ik heb je gezegd dat je me gekwetst hebt. We begrijpen elkaar niet goed genoeg, maar dat is op te lossen. Het was niet mijn bedoeling contact te breken, ik wou slechts dichterbij komen. Alsjeblieft, laat mij binnen...
En in de tussentijd probeer ik weer contact te maken. Ik heb je gezegd dat je me gekwetst hebt. We begrijpen elkaar niet goed genoeg, maar dat is op te lossen. Het was niet mijn bedoeling contact te breken, ik wou slechts dichterbij komen. Alsjeblieft, laat mij binnen...
06 mrt 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 jan 2021 Op zoek naar een nieuw huis ( 2 )
- O 20 okt 2020 Herfst, creatieve projecten en plantjes * ( 1 )
- O 12 okt 2020 Plantenmoeder * ( 9 )
- O 12 okt 2020 Onvergeten herinneringen 18+ ( 2 )
- O 31 aug 2020 Gewicht ( 2 )
- O 31 aug 2020 Dag 169: Verhuizen ( 1 )
- O 13 aug 2020 Vaarwel Antigone ( 3 )
- O 05 aug 2020 Soms denk ik aan Antigone
- O 05 aug 2020 Vakantie ( 2 )
- O 11 jul 2020 Dag zoveel: Positiviteit ( 4 )
- O 15 apr 2020 Dag 31: Pesach en Pasen
- O 02 apr 2020 Dag 18: Heel veel thee en andere pakjes ( 5 )
- O 27 mrt 2020 Heerlijke Chocolate Fudge koeken 2 ( 7 )
- O 27 mrt 2020 Dag 12: ik wiggle mijn arm onder je ( 2 )
- O 24 mrt 2020 Dag 9: beginnersfoutjes ( 1 )