(1) Morgen opname!

Ik ga proberen tijdens mijn opname (in het begin) elke dag wat te schrijven. Ik zal die verhalen ook op MD delen, het zou best wel zo kunnen zijn dat sommige van de verhalen niet op openbaar maar in de lezerslijst komen. Vandaag heb ik ook alvast een verhaal geschreven.

5 januari

Morgen is het zover, dan word ik opgenomen. Om 11.00 uur moet ik bij de kliniek zijn. Ik zie er heel erg tegenop. Zenuwachtig ben ik niet, maar ik ben wel een bang. Bang dat de anderen me niet mogen bijvoorbeeld. Ik heb alle spullen al ingepakt. Laatst heb ik samen met mama twee posters (een met quotes en een met cupcakes) en twee fotolijstjes die je aan de muur kunt plakken gekocht om mijn kamer wat op te vrolijken. Ik heb van de meisjes uit mijn les op de manege een heel lief kaartje en een knuffel gekregen. Van Ruben (en zijn gezin) heb ik ook een kaartje gekregen en nog een paar cadeautjes zoals gelukspoppetjes en zo, super schattig! Anna heeft me ook een cadeautje gegeven en Melanie (meisje die ik via MD ken) heeft een lief kaartje naar me opgestuurd. Voor de rest hebben veel mensen lieve dingen tegen me gezegd. Ik ben zo dankbaar voor alle steun.

Gisteren heb ik samen met papa, mama, Martijn, Sander en mijn vriend Ruben bij de Italiano pizza gegeten, was erg lekker! Mijn ouders wilden nog iets leuks doen voordat ik opgenomen werd dus vandaar.
Ik zit nu achter de laptop, ga zo minecraft spelen. Naast me zit Ruben, ik ga hem echt missen! Vanavond komt Saskia nog even langs en Anna en Danique misschien ook, en Kim had het erover dat ze misschien ook nog morgen ochtend langs wilde komen. Echt heel lief!

Ik heb totaal geen zin in de opname. Dat is vrij logisch, wie heeft er nou wel zin in zo’ n opname?! Ik zie enorm op tegen de gymlessen daar, je moet twee keer per week gymen. Het eten lijkt me ook verschrikkelijk, ik ben bang dat ze iets eten wat ik niet lust. Bovendien willen ze dat ik minstens zes kilo aankom, dat vind ik wel heel erg veel.

Soms krijg ik ook beelden in mijn hoofd te zien van wat er allemaal mis kan gaan in de kliniek. Zo krijg ik bijvoorbeeld beelden van dat ik de neiging om mezelf te snijden niet tegen kan houden, en dat ik vervolgens zo diep snijd dat ik mijn sneeën moet laten hechten. Opzich is dit iets wat me best wel kan overkomen, dat zal me niet verbazen. Ik heb nu immers ook wonden die ik had moeten laten hechten, maar dat heb ik niet gedaan, ik heb ook niet tegen mijn ouders gezegd dat ik mezelf had gesneden. Maar ach, ik kijk ook uit naar het moment dat ik ontslag krijg uit de kliniek. Dat ik dan sterker ben dan ik nu ben. Dat is mijn doel, daar ga ik naartoe werken.
05 jan 2014 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Pelientje
Pelientje, vrouw, 27 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende