21 mrt 2020, zaterdag. Schuldig.
-Ik zit op dit moment in de tuin, in de zon, in mijn t-shirt, in een hoekje uit de wind en het is heerlijk. Vrouw is aan het werk tot 12u30 en zoonlief slaapt nog. Normaal trommelen we hem om 9 uur uit bed (het is nu 11 uur) om hem een vast ritme te laten houden, maar het is nu zaterdag en dan mag het. Hij heeft het ook verdiend. Zijn huiswerk wordt netjes gedaan, hij sport bijna iedere dag, laat de hond uit en helpt, een beetje, mee in het huishouden.
Ik zelf ben in de tuin begonnen. Al het gras gaat er uit en wordt vervangen door planten. De tuin is 8x4 waarvan de helft gras. Aan de achterkant komt een bankje voor 's zomers in de schaduw en tegen het huis aan komt een overkapping. Ben nu anderhalf uur bezig geweest en moet nu echt rusten vanwege mijn rug. Een uurtje gras steken is niet bevorderlijk voor de pijn, maar ik wil de tuin anders en de kaboutertjes doen het niet. Ik heb er ook geen haast mee. Als alles af is in september ben ik tevreden. Als mijn vrouw thuis is, rijden we naar het tuincentrum om de eerste planten te kopen alsook grind voor onder het bankje.
- Ik ben schuldig. Schuldig aan het bagatelliseren van het Corona virus. Ook ik dacht dat het allemaal wel mee viel. Tot dat ik de filmpjes zag uit Italië en de info van dokters over wat het virus met de longen doet van jonge mensen. Het is beangstigend, moet er niet aan denken dat het met mijn zoon gebeurd. Bij de organisatie waar mijn vrouw werkt (op een andere locatie) is de eerste bewoner overleden en zijn 3 medewerkers besmet. Maar ik laat mij nog steeds niet gek maken. Ik ben tegen een volledige lock-down (check Hong Kong en Singapore). Ik ga niet hamsteren en ga straks gewoon planten kopen. En boodschappen doen. En mijn vrouw en ik moeten sowieso blijven werken. Uiteraard nemen we wel de normale voorzorgsmaatregelen. Het leven gaat gewoon door.
Vetri, man, 56 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende