28 juli 23. Poepverhaal (letterlijk)

Woensdag 19 juli

Zonder enige waarschuwing de hele wc pot onder het bloed.
Ik had de drang om te poepen, zoals de gewoonte is. Geen pijn, jeuk, vermoeidheid, borrelende buik en/of darm.

Ik was op mijn werk. Ik stond op van het toilet en toen zag ik het. Veel bloed. En het bleef bloeden. Druppelend uit de anus op de wc bril. En toen ik opstond om de bril schoon te maken druppelde het op de vloer, spetterend op mijn schoenen. Na een minuut of 15 en een halve wc rol later stopte het. Mijn onderbroek zat vol met bloed. Nadat ik het bloed had weggeveegd van de bril en de vloer besloot ik dat ik zo niet verder kon werken. Ik heb mijn tas gepakt, ben naar huis gegaan en me daar pas ziek gemeld. Het was nog maar 9 uur. Ik was geschokt en heb tot 15 uur op de bank gelegen. Wel een goeie film gekeken: Gangstersquad. Om 15 uur was ik het liggen zat en ben gaan sporten, thuis in onze eigen gym. Crosstraining, roeien, buikspieren, met de gewichten en moutainclimbing. En dat alles in een moordend tempo. Er moest blijkbaar wat frustratie uit.

Ik heb dit vorig jaar ook mee gemaakt en heb toen een darmonderzoek gehad. Alles prima, maar wel heel veel aambeien volgens de specialist. Zinkzalf en sperti zetpillen verhielpen het probleem binnen de 3 weken. En nu, nog geen jaar later, begint het weer.

Donderdag 20 juli.

Gewoon weer gaan werken. Moest weer op mijn werk poepen; gewone ontlasting met een beetje helderrood bloed, ook op het wc papier. Ik voelde mij goed die dag. Ik was vrolijk en had veel energie. Wel had ik angst om te gaan poepen. Dat is een vreemde gewaarwording met als gevolg dat het poepen wordt uitgesteld. En dat mag je dus absoluut niet doen. Omdat ik het al een keer heb meegemaakt maak ik mij niet echt zorgen. Nou ja, stiekem toch wel een beetje.

Vrijdag 21 juli.

Vroeg in de ochtend, om half 6, moest ik al naar de wc. Wat ik daar in de wc vond, is moeilijk te beschrijven. Het was nogal abstract. Een beetje bloed, maar wit van de torpedos die ik 2x per dag in mijn hol prop. Het zag er niet echt uit als drolletjes. Het leek een beetje op konijnekeutels omringd door rood-witte drab. Het was een heel erg klodderig abstract schilderij. Misschien waren het wel aambeien die zijn los gekomen door de zetpillen. Ik weet het gewoonweg niet. Terug naar mijn bed en een half uur later moest ik weer. Tot mijn grote vreugde zag ik een grote, lichtbruine, gezonde Hollandse drol liggen. Geen bloed en geen witte drab. Er was enkel een beetje lichtroze bloed op het wc papier. Een goed teken.
Ik ben gaan werken en ik voelde me goed; vrolijk en vol energie.

Zaterdag 22 juli.

We zijn in België bij mijn schoonmoeder gaan schilderen. Ze is verhuisd naar het bejaardentehuis en haar oude appartement moet verkocht worden. Aan ons de taak om het een beetje toonbaar te maken.

Voor we vertrokken, wilde ik per se naar de wc. Poepen dus, of naar het 'groot toilet' zoals de Belgen het zo netjes kunnen zeggen. Ik wilde niet in een kaal appartement met schoonfamilie rond me heen de wc uit komen met bloed overal. Die dag ben ik, tot mijn grote opluchting en toch ook weer niet, niet naar het 'groot toilet' geweest. Ook had ik de drang niet, maar ook geen buikpijn of wat dan ook.

Zondag 23 juli.

'S morgens stond ik vroeg op om te gaan sporten. Ik ben toch altijd vroeg wakker dus hoef gelukkig geen wekker te zetten. Dan wordt mijn vrouw niet wakker en kan zij lekker uitslapen. Tijdens mijn warming-up op de crosstrainer kreeg ik de aandrang om naar het groot toilet te gaan. En het was een groot toilet. En die dag ben ik nog 2× geweest. Zonder bloed, geen krampen, geen buikpijn.

Rest van de week.

Mijn vrouw en ik zijn allebei met intermittent fasting begonnen. Twee weken geleden al. Mijn vrouw heeft met alle ellende van de long covid het afgelopen jaar niet veel kunnen doen en het eerste half jaar heeft ze niet veel anders gedaan dan op de bank gelegen. Als je van een actief (werk)leven naar niks gaat, dan vliegen de kilo's er natuurlijk aan. Zij wil een kilo of tien, vijftien kwijt en dus steun ik haar daar in en doe ik gewoon mee. Ik weeg niet heel veel te zwaar, maar heb wel een (bier)buikje die er af mag. Ten eerste is buikvet erg ongezond en de oorzaak van vele ziektes en ten tweede ziet het er niet uit. We vasten dus dagelijks van 8 uur savonds tot 10 uur smorgens en het gaat ons vrij makkelijk af. We missen ons ontbijt niet. Ik kan op 2 weken tijd mijn broekriem een gaatje strakker zetten.
Misschien verklaart het vasten wel mijn onregelmatigheid met naar het groot toilet gaan. We zullen het zien.