3 augustus 2020. Oom, tante, klote stiefvader.
- Toen ik 9 was gingen mijn ouders scheiden en een jaar later kreeg ik een stiefvader. 15 jaar jonger dan mijn moeder, dus maar een jaar of 11 ouder dan ik. Ik mocht hem al niet (kende hem van de tafeltennis club waar ik lid van was), maar toen hij mijn stiefvader werd al helemaal niet. Ik kon, zachtjes gezegd, niet goed met hem opschieten. Ik werd onhandelbaar, hij sloeg mij (met zijn platte hand, de bitch) en mijn moeder stond op het punt om mij in een tehuis te stoppen. Een jaar of 8 heb ik ruzie met hem gehad. Totdat hij op kantoor een vriendin kreeg en van mijn moeder ging scheiden. Hij kon goed met mijn familie opschieten en ik dacht al die jaren dat ik de enige was die een pleurishekel aan hem had. Niet dus......
- Een paar weken terug bij mijn oom en tante geweest die verhuisd zijn naar de andere kant van het land. Had ze al een jaar niet gezien. Ze hebben het altijd al voor mij gehad en het weerzien was groots. Bij hun heb ik veel vakanties gespendeerd zodat mijn moeder wat rust had. Kerst, oud en nieuw, altijd erg gezellig. Na het dagje samenzijn en lekker eten, liep mijn tante met ons mee naar de garage in de kelder. Daar vertelde ze me dat ook zij en mijn oom een hekel hadden aan mijn stiefvader. Dat het een vuilak is die de erfenis van mijn moeder (25000 gulden van een tante die ze letterlijk tot haar dood heeft verzorgd) er door heeft gejaagd aan auto's. Daarna vertelde ze dat ze mij in huis wilde nemen, weg van de onrust. Dat ze het leuk had gevonden om niet alleen een dochter, maar ook een zoon te hebben. Het was bijna in orde toen mijn moeder zich toch terug trok.
Ik heb dat nooit geweten en nu, bijna 40 jaar later, denk ik er constant aan hoe mijn leven zou zijn geweest. Weg uit mijn vertrouwde omgeving, mijn vrienden, school (waar ik heel veel spijbelde) en uiteraard de kust. Mijn geliefde kust, waar ik alles en nog meer heb meegemaakt. De kust waar mijn zoon naar strand gaat en minimaal 1 strandfeest per week heeft.
Wat zou er zijn gebeurd als ik in een andere provincie zou wonen. Met nieuwe 'ouders', een grote zus en een hond met de naam Bello. Zou ik minder hebben gezopen? Niet van de heroïne, cocaïne en speed hebben gesnoept? Zou ik het op school wel goed hebben gedaan (want leren kon ik wel, had er gewoon geen zin in) en later niet van het ene naar het andere kutbaantje hebben gehopt? Zou mijn moeder niet zijn gaan scheiden omdat de rust was weer gekeerd? Ik was bij mijn oom en tante wel altijd rustig, maar zou dat ook zijn geweest als ik daar zou wonen en naar school gaan? Ik zal er nooit achter komen.
Toen we terug naar huis reden, was ik aardig van slag. Ik was stil en miste tot 2x keer toe een afslag.
Het heeft even geduurd, maar het is allemaal goed met me gekomen. Met name dankzij de geboorte van mijn zoon, 20 jaar na de bijna verhuizing.
- Met een heel ander gevoel denk ik nu terug aan de vakanties die ik bij mijn oom en tante heb mogen door brengen. Ik kan dat gevoel moeilijk omschrijven. Het is, denk ik, een mix van weemoed en dankbaarheid. Misschien ook wat nostalgie. Hoe dan ook, het enige wat ik kan doen is mijn dankbaarheid tonen aan de mensen die mij een nieuwe kans wilden geven.
- Een paar weken terug bij mijn oom en tante geweest die verhuisd zijn naar de andere kant van het land. Had ze al een jaar niet gezien. Ze hebben het altijd al voor mij gehad en het weerzien was groots. Bij hun heb ik veel vakanties gespendeerd zodat mijn moeder wat rust had. Kerst, oud en nieuw, altijd erg gezellig. Na het dagje samenzijn en lekker eten, liep mijn tante met ons mee naar de garage in de kelder. Daar vertelde ze me dat ook zij en mijn oom een hekel hadden aan mijn stiefvader. Dat het een vuilak is die de erfenis van mijn moeder (25000 gulden van een tante die ze letterlijk tot haar dood heeft verzorgd) er door heeft gejaagd aan auto's. Daarna vertelde ze dat ze mij in huis wilde nemen, weg van de onrust. Dat ze het leuk had gevonden om niet alleen een dochter, maar ook een zoon te hebben. Het was bijna in orde toen mijn moeder zich toch terug trok.
Ik heb dat nooit geweten en nu, bijna 40 jaar later, denk ik er constant aan hoe mijn leven zou zijn geweest. Weg uit mijn vertrouwde omgeving, mijn vrienden, school (waar ik heel veel spijbelde) en uiteraard de kust. Mijn geliefde kust, waar ik alles en nog meer heb meegemaakt. De kust waar mijn zoon naar strand gaat en minimaal 1 strandfeest per week heeft.
Wat zou er zijn gebeurd als ik in een andere provincie zou wonen. Met nieuwe 'ouders', een grote zus en een hond met de naam Bello. Zou ik minder hebben gezopen? Niet van de heroïne, cocaïne en speed hebben gesnoept? Zou ik het op school wel goed hebben gedaan (want leren kon ik wel, had er gewoon geen zin in) en later niet van het ene naar het andere kutbaantje hebben gehopt? Zou mijn moeder niet zijn gaan scheiden omdat de rust was weer gekeerd? Ik was bij mijn oom en tante wel altijd rustig, maar zou dat ook zijn geweest als ik daar zou wonen en naar school gaan? Ik zal er nooit achter komen.
Toen we terug naar huis reden, was ik aardig van slag. Ik was stil en miste tot 2x keer toe een afslag.
Het heeft even geduurd, maar het is allemaal goed met me gekomen. Met name dankzij de geboorte van mijn zoon, 20 jaar na de bijna verhuizing.
- Met een heel ander gevoel denk ik nu terug aan de vakanties die ik bij mijn oom en tante heb mogen door brengen. Ik kan dat gevoel moeilijk omschrijven. Het is, denk ik, een mix van weemoed en dankbaarheid. Misschien ook wat nostalgie. Hoe dan ook, het enige wat ik kan doen is mijn dankbaarheid tonen aan de mensen die mij een nieuwe kans wilden geven.
03 aug 2020
- meld ongepast verhaal
-
ADDitude
vrijdag 07 mei 2021 06:10
Ik troost mezelf met de gedachten dat het mooie wat ik nu heb leren kennen en mogen ontvangen in mijn leven, misschien nooit bestaan zou hebben als mijn leven anders was geweest.
Kierkegaard had een mooie (laaaaange) uitspraak:
Marry, and you will regret it; don’t marry, you will also regret it; marry or don’t marry, you will regret it either way. Laugh at the world’s foolishness, you will regret it; weep over it, you will regret that too; laugh at the world’s foolishness or weep over it, you will regret both. Believe a woman, you will regret it; believe her not, you will also regret it… Hang yourself, you will regret it; do not hang yourself, and you will regret that too; hang yourself or don’t hang yourself, you’ll regret it either way; whether you hang yourself or do not hang yourself, you will regret both. This, gentlemen, is the essence of all philosophy.
Aan de andere kant was ook vast wat op te merken geweest en dan had je ook gewenst voor de andere optie te zijn gegaan, waarom? Simpelweg omdat je geen kennis hebt van de lijdensweg die er tegenover staat.
Ik weet dat dit niets goed maakt, dat doet het bij mij ook niet, maar misschien dat het je wel meer bewust maakt van de dingen waar je nu niet zonder zou kunnen
Heel veel liefs, M. -
Vetri
vrijdag 07 mei 2021 16:28
Ben het met je eens. Ik ben wie ik ben mede door mijn ervaringen. Ik heb nergens spijt van, maar zou graag dingen willen terugdraaien waar ik zelf geen invloed op heb gehad. Het overlijden van mijn zusje is er één van. Ook die ervaring is mede verantwoordelijk voor mijn karakter en gedrag, maar ik zou er (bijna) alles voor geven om dit terug te draaien.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 06 dec 2024 Gedicht: vechten
- O 18 nov 2024 22 euro, foto challenge. ( 1 )
- O 11 nov 2024 Stagiaires, foto's en een gezondheidsapp. ( 2 )
- O 12 okt 2024 Verhuizing naar 'verpleeghuis bezemkast'.
- O 17 sep 2024 Bordeaux, mijn vader.
- O 05 sep 2024 Ratten, vleermuizen en ander gespuis.
- O 01 sep 2024 Week 35: tia's, grijs haartje, een man alleen.
- O 25 aug 2024 Week 34: mestput, matties en Matties
- O 18 aug 2024 Dagboek van een huismeester: week 33
- O 20 jul 2024 Dagboek van een huismeester: meneer L, meneer G
- O 05 jul 2024 Dagboek van een huismeester: feestje, drukdrukdruk
- O 21 jun 2024 Dagboek van een huismeester: niezen en nieren. ( 1 )
- O 09 jun 2024 Dagboek van een huismeester: een warm welkom terug ( 1 )
- O 19 mei 2024 Dagboek van een huismeester: vakantievervanging.
- O 12 mei 2024 Dagboek van een huismeester: jatten.