(A)Damn

Schreef ik gisteren nog hoeveel ik van mijn vriend hou.
Vandaag is zo'n dag dus totaal niet.
Vandaag haat ik hem.
Tot op het bot.
Meneer is opgestaan met het slechtst denkbare humeur.
Toen ik nog wakker zat te worden op de rand van mijn bed, kwam hij alweer mopperend naar boven.
Zoon Julian schoot in zijn ogen voor geen meter op vandaag, en ook ik kwam in zijn beleving elke dag later mijn bed uit, waardoor we niet eens meer even samen op de bank konden zitten samen.

Nog voordat ik op mijn werk aankwam belde hij me: "Bedankt he, voor mijn OV-chipkaart".
"Shit" dacht ik, die zit nog in de jas die ik op dit moment aan heb.
"Ik rij wel even terug en breng hem langs" antwoord ik.
"Hoeft niet, ik betaal wel contant" moppert Adam terug.
"Ok prima, opgelost" dacht ik.

Blijkbaar opent Adam zijn Whats App en besluit dat hij daar wel even kan gallen.
Het huis is een bende en Sarah slaapt alleen maar appt hij me, terwijl ik op mijn werk zit.
Nu kan ik je vertellen dat op de schaal van Adam zijn huishoudelijke taken, Sarah zeker een 500 scoort.
Maar nee, Adam is in een slechte bui, dus dat zal iedereen weten en is iedereen zijn schuld behalve de zijne.
Want WIJ maken er een klerezooi van, WIJ doen te weinig in huis, WIJ ruimen niks achter onze kont op en WIJ creeeren chaos.
En Adam die is in zijn eigen beleving de zwevende engel door het huis die nergens ook maar een spoor van iets achterlaat.
Afgezien dan de vuile onderbroeken die ik dagelijks in de wasmand mik.
En de joggingbroek/spijkerbroek die hij neerlegt waar hij hem uittrekt.
Om maar niks te zeggen over de truien die hij binnenstebuiten op de slaapkamervloer achterlaat en waar nog een t-shirt ingevouwen zit.
Of de vuile sokken die tegelijk met de broek uitgaan en dus blijven liggen waar de broek ligt (als ze niet onder het bed verdwijnen).
Of de handdoek waar hij mee doucht en die hij dan nat op het bed gooit, of op elke willekeurige plek waar hij niet hoort.
Ik kan bijna een 3e wereld land voeden met het brood wat ik gered heb van de uitdroging omdat Adam zakken brood open achterlaat op het aanrecht.
Ik zou bijna het hele dorp kunnen bekladden met de pindakaas die ik gered heb van de katten in ons eigen Jan Steen huishouden, omdat Adam het liefst de pindakaas met mes en al open achterlaat op het aanrecht.

Maar dat doe ik zonder te klagen en zonder er uberhaupt wat over te zeggen.
Want daar krijg je alleen maar discussie en ruzie van, en daar heb ik weinig trek in.
Verbazingwekkend hoeveel dingen je na zoveel jaar afschuift onder het kopje: "Zo is hij nou eenmaal".
Kies ik zelf voor hoor, dus in dat opzicht weinig over te zeggen.
Maar als hij in een bui is als vandaag?
Wil ik hem het liefst levend aan een spit rijgen en meegeven aan een Afrikaanse stam die nog op de ouderwetse manier hun varkers uitroken.
Zou ik natuurlijk nooit doen.
En zelfs in de reacties die ik vandaag geef op Whats apps en telefoontjes, blijf ik politiek correct, terwijl mijn gedachten een totaal andere kant op gaan.

Als Adam in een bui is als dit, dan valt er geen land mee te bezeilen.
Dan is Adam ineens een kleuter van 3 die vindt dat hij zijn zin niet krijgt en de hele wereld tegen hem is.
Is Adam sowieso goed in hoor, kleuter spelen als hij zijn zin niet krijgt.
Man o man wat worden mensen soms toch traag volwassen.
Dus terwijl ik me de tyfus zit te werken met het vooruitzicht dat ik ook vanavond nog mag werken van half 8 tot een uur of (als ik mazzel heb) 11, sus ik Adam zijn boosheid om de (in zijn ogen) bende in ons huis.
Zou ook zomaar 1 uur kunnen worden vanavond.
En dan nog terug naar huis.
Wat ook nog een half uur rijden is.
En dan om kwart over 6 gaat doodleuk weer de wekker voor mijn kantoor job.
Gelukkig heb ik het vooruitzicht dat het huis in elk geval schoongemaakt is als ik thuis kom.
En dan mag ik superleuk 2 uur lang naar het chagerijnige hoofd van mijn Adam kijken, terwijl ik tussen de bedrijven door wat eten naar binnen werk.
Ik kan nu al niet wachten, en het idee om een Mc Drive te pakken na mijn werk wordt steeds aanlokkelijker.
De kosten die daarbij komen kijken overigens totaal niet, dus we gaan netjes thuis aan de pot die gekookt wordt.
En helemaal aangezien ik donderdag al om 5 uur op mijn second job moet zijn, en ik dus die dag al noodgedwongen iets moet verzinnen om te eten wat ik in de auto kan verorberen, sla ik die verrotte Mac vandaag maar over.

Er zijn van die mensen die dan zeggen: Haat en liefde liggen dicht bij elkaar.
Nou op dagen als dit zijn ze zelfs met elkaar getrouwd.
Sterker nog, vrijen ze de hele dag de sterren uit de hemel waarbij haat duidelijk de party is met de meeste orgasmes.
Ik probeer al het contact zoveel mogelijk te ontwijken vandaag.
Was van plan tussen de middag gezellig thuis een broodje te eten (want ik moet zoveel werken deze week dat ik amper thuis ben), maar ik heb maar besloten het te skippen.
Die grote boze wolf vreet me met huid en haar op vrees ik, als ik midden in zijn schoonmaakwoede het aanrecht weer vervuil met mijn etensresten en afwas.

Het is net een vrouw met een eisprong.
Staat volledig op scherp en kan elk moment ontploffen.
Loopt enorm te miepen tegen iedereen.
En is een soort van Beowulf meets the Hulk.
Om nog maar niet over de onredelijkheid van zijn persoontje van vandaag te spreken.

In voorbereiding op de drukte van vanavond zal ik nu maar eens mijn lunchpauze doorbrengen met de drama van andere mensen in de vorm van het terugkijken op internet van Goede Tijden Slechte Tijden.
Has to make me feel good zou je zeggen!

Op naar een nieuwe dag (en Adam).