Afbouwen 3 en werken aan een beter functioneren

Dag drie van het afbouwen van de medicatie. Ik voel me eigenlijk uitstekend, beter dan ik me in weken gevoeld heb. Ik voel me minder opgefokt, heb minder de neiging voor mijn beurt te praten en voel meer innerlijke rust. Ik had dit 4 jaar geleden moeten doen.

Aan de andere kant merk ik wel degelijk de nadelen van minder medicatie. Hoewel ik aan de ene kant meer innerlijke rust voel, merk ik dat ik chaotischer word. Bij het koken van een recept dat uit verschillende stappen bestaat die je door elkaar moet uitvoeren, bijvoorbeeld. Eergisteren wilde ik zo'n recept van Ottolengi uitproberen. Het recept bestond uit maar vier stappen, zo leek het, maar het bleken stappen te zijn die elk op zichzelf weer uit meerdere stappen bestonden en stap 2 moest gebeuren tijdens stap 1 en ik raakte compleet het overzicht kwijt. Ook klaagde ik tegen Rachel dat de keuken een enorme chaos was, terwijl zij juist vond dat ik het in geen tijden zo netjes had gehouden. De chaos zat blijkbaar in mijn hoofd. Het eten smaakte overigens uiteindelijk heerlijk.

Als ik meer last mocht krijgen van de chaos wanneer ik meer af ga bouwen, ga ik denk ik bij de psycholoog vragen om een doorverwijzing naar iemand die mij praktische tips kan geven om de chaos om mij heen te beperken. Voor eten koken, boodschappen doen, voor opruimen, dat soort dingen.

Met de psycholoog zelf ga ik aan de slag om te werken aan mijn gepieker en onzekerheid. Eerst kijken naar waar die vandaan komt, en dan naar hoe het te verminderen. Ik hoop zo ontzettend dat ik minder onzeker kan worden in relatie tot anderen. Altijd als ik met anderen praat (behalve met Rachel), functioneren mijn hersenen tegelijk om metaniveau. Ze analyseren hoe anderen op mij reageren en proberen dat te interpreteren. Vervolgens speel ik daarop in. Dat doet natuurlijk iedereen wel, denk ik, maar ik ben mijzelf continue aan het aanpassen aan wat ik denk dat anderen vinden, zonder te weten óf ze dat ook daadwerkelijk vinden. In plaats van mijzelf te zijn en te doen en zeggen wat ik zelf wil, wring in mijzelf in duizend bochten om de ander maar te pleasen en de ander naar de mond te praten. Ik wil daarmee stoppen! Na een wijntje en in goed gezelschap valt dat geanalyseer weg en kan ik soms wel helemaal mijzelf zijn. Wat heerlijk voelt dat! Ik wil dat altijd... Maar dat zal nog even hard werken zijn.

Gisteren een gesprek gehad met iemand uit de straat. Ze vertelde over dat ze soms zo kan vastzitten op de details in het leven. Naast dat ik dat bij mijzelf in milde mate herken, deed het mij ook erg denken aan een vroegere vriendin van mij die daar ook erg last van had. Zij kon zo vastlopen in haar hoofd om een paar details die volgens haar perfect moesten gaan maar door het leven niet perfect gingen. Echt lastig voor haar. Inmiddels werkt ze als boer in Engeland met koeien, heeft ze haar eigen plekje en heeft ze het enorm naar haar zin in het leven. Ik gun dat mijn straatgenoot ook zo, dat beter in haar vel zitten, dat er lekker voor gaan in plaats van teleurgesteld zijn over dingen in het leven die niet helemaal gaan zoals je wilt.

En ook ik kan ervan leren. Ik ben, naast met solliciteren, ook druk bezig met breien en momenteel brei ik een super coole pop. Ik had het wat grote hoofd gevuld met dezelfde vulling als het lichaam, maar deze vulling bleek te zwaar waardoor het hoofd te zwaar is geworden. Ikzelf word er teleurgesteld van, hoewel ik me moet bedenken dat dit de eerste pop is die ik maak. De eerste! Dat is toch super knap en super goed? Ze ziet er ook super goed uit. Wellicht post ik later nog wel een foto. Dan is een te zwaar hoofd een detail... Misschien staat de pop ook wel symbool voor mijzelf: een te zwaar hoofd, teveel gedachten, teveel gepieker... Volgende pop krijgt wat lichtere vulling om het leven wat beter aan te kunnen. Want de wol voor een volgende pop heb ik per ongeluk al in huis.