aflopende zaak :(

ik werk in biezenmortel bij stichting prisma voor geestelijk gehandicapten en dit gebeurde er vandaag:

gisteren had een client ( Ben) die woont op de woonvoorziening waar ik werk het heel benauwd. De dokter werd er bij geroepen en hij constateerde een longontsteking. Ben was nog wel aanspreekbaar maar je zag dat hij er heel hard voor moest werken. de dokter zei ook dat hij ernstig ziek was en kreeg een hele boel pillen voorgeschreven o.a prednison stoot, parcetamol en nog iets waar ik de naam van ben vergeten. Toen ik daar vanmorgen was had hij weer een beetje kleur op z'n gezicht en ik dacht dat hij er wel weer boven op zou komen, volgens de verhalen was dat al vaker gebeurt, maar dat doet er nu niet toe. Tegen de middag werd Ben steeds benauwder en hij had een vuurrood gezicht. De dokter werd erbij gehaald en toen hij hoorde dat de familie onder weg was besloot hij zelf naar de familie te bellen om te vragen waar ze waren. Ondertussen moest ik met een andere client *s gaan huifbedden (geen zin om nu uit te leggen wat het is) Toen ik terug kwam, kwam ik binnen en meteen voelde ik de bedompte sfeer die er hing. er was een lavendel kaars aangestoken, de familie was er, en er werdt met een zachte stem gepraat. toen ik met *s bezig was om die drinken te geven kwam degene waarmee ik samenwerkte vandaag naar mij toe en die zei dat de dokter nog was geweest en dat die had gezegd dat het een aflopende zaak was, misschien zou hij niet eens de avond halen. dit is de eerste keer dat ik zoiets mee maak en ik schrok er natuurlijk ontzettend van, ik wist echt niet hoe ik er mee om moest/moet gaan. Ze hadden allerlei mensen gebeld die ooit met ben hadden gewerkt en die kwamen natuurlijk allemaal even kijken, ze probeerde ook *c te bereiken en daar had ik 2 jaar geleden mee gewerkt dus toen ik hoorde dat ze haar niet konden bereiken stelde ik voor om er naar toe te rijden want ik moest iets doen van mezelf ik kon daar niet tegen, tegen de spanning die daar hing. dus ik naar haar toe gereden met de fiets en ze ging gelukkig meteen mee. Toen het tegen 4 uur tijd was om naar huis te gaan, moest de collega dat tegen mij zeggen want ik had het totaal niet in de gaten. Ze vroegen me of ze me moesten bellen als het gebeurt was dan hoefde ik morgen niet zo te schrikken, en dat vind ik wel fijn dus nou neem ik me telefoon overal mee naar toe dat ik zeker op kan nemen.... Ik zou vanavond eigenlijk naar de kermis gaan maar ik zit nog te dubben of ik wel of niet zal gaan want aan de ene kant heb ik totaal geen zin in de kermis en aan de andere kant als ze bellen ben ik wel omgeven door vrienden die me opvangen en als het gebeurt is kan ik toch niks meer voor hem doen?? ik weet echt nog niet wat ik ga doen...

liefs,,