alleen stappen zetten
Deze week is het zo ver: ik ga alleen op vakantie.
Al wel ruim 3 weken tel ik elke dag af. Wat heb ik een zin om EINDELIJK weg van huis te zijn en in de zon te zitten. Nu het echt dichtbij komt merk ik dat er iets me tegen zit: Mijn breuk met mn vriend.
Ik denk wel echt dat dit een goede keuze is hoor.. maar ik merk dat ik het ook heel moeilijk vind.
Ik had deze voorpret graag samen met hem gehad.. en was liever het avontuur samen met hem aangegaan. Straks kom ik thuis en dan is er niemand die zo eindeloos naar mijn ervaringen kan luisteren...
Ik merk dat ik hem mis.. maar ook gewoon het ' een relatie hebben en weten dat je op elkaar kan bouwen'.
Misschien begint het accepteren nu langzaam te dalen want ik merk dat ik het er weer moeilijker mee krijg dan de afgelopen dagen.. ik denk weer vaker aan hem en aan onze herinneringen.
Momenteel lig ik in bed en kijk ik uit het raam. In de weerspiegeling zie ik dat de overburen in het lege anti kraak pand aan het frisbeen zijn. Mijn ex ondertussen woonde ook anti kraak en wij deden ook altijd van die gekke dingen..
Ik vind het gewoon zo spijtig.. dat ik hem de aankomende weken/maanden niet meer kan spreken en zien... misschien kunnen we wel nooit meer normaal vrienden zijn... bizar.
Ik heb het gevoel alsof ik alles moet wegstoppen wat er ooit was.. alsof ik hem uit mijn hoofd zou moeten bannen zodat hij uit mijn hart gaat.. maar dat wil ik helemaal niet.. ik wil niet dat hij uit mijn leven gaat.
ik weet het ook allemaal niet...
Al wel ruim 3 weken tel ik elke dag af. Wat heb ik een zin om EINDELIJK weg van huis te zijn en in de zon te zitten. Nu het echt dichtbij komt merk ik dat er iets me tegen zit: Mijn breuk met mn vriend.
Ik denk wel echt dat dit een goede keuze is hoor.. maar ik merk dat ik het ook heel moeilijk vind.
Ik had deze voorpret graag samen met hem gehad.. en was liever het avontuur samen met hem aangegaan. Straks kom ik thuis en dan is er niemand die zo eindeloos naar mijn ervaringen kan luisteren...
Ik merk dat ik hem mis.. maar ook gewoon het ' een relatie hebben en weten dat je op elkaar kan bouwen'.
Misschien begint het accepteren nu langzaam te dalen want ik merk dat ik het er weer moeilijker mee krijg dan de afgelopen dagen.. ik denk weer vaker aan hem en aan onze herinneringen.
Momenteel lig ik in bed en kijk ik uit het raam. In de weerspiegeling zie ik dat de overburen in het lege anti kraak pand aan het frisbeen zijn. Mijn ex ondertussen woonde ook anti kraak en wij deden ook altijd van die gekke dingen..
Ik vind het gewoon zo spijtig.. dat ik hem de aankomende weken/maanden niet meer kan spreken en zien... misschien kunnen we wel nooit meer normaal vrienden zijn... bizar.
Ik heb het gevoel alsof ik alles moet wegstoppen wat er ooit was.. alsof ik hem uit mijn hoofd zou moeten bannen zodat hij uit mijn hart gaat.. maar dat wil ik helemaal niet.. ik wil niet dat hij uit mijn leven gaat.
ik weet het ook allemaal niet...
24 aug 2017
- meld ongepast verhaal
-
Lezer
donderdag 24 augustus 2017 13:20
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 verwarming, thee en bier
- O 03 nov 2019 mezelf beter aan het leren kennen
- O 13 okt 2019 In het hier en nu zijn
- O 09 sep 2019 Gedachten gedichtje
- O 31 aug 2019 Avondje stappen
- O 27 mrt 2019 Er komt zo veel op mijn dak in de flow ( 1 )
- O 08 jan 2019 geen deel meer van zijn
- O 10 dec 2018 ik heb jou niet nodig ( 1 )
- O 26 nov 2018 keuze stress werk
- O 08 nov 2018 nieuwe vrienden maken, tips? ( 2 )
- O 06 nov 2018 vrije dag.
- O 14 okt 2018 Alleen ( 1 )
- O 24 sep 2018 tattoo ( 1 )
- O 18 jul 2018 Wat wou ik ook al weer zeggen?
- O 16 jul 2018 Geliefd worden en zijn ( 1 )