Roltrap

Er gebeurt iets geks wanneer wij, mensen, besluiten op een roltrap te gaan staan. Ongeacht in welke staat we verkeren (ikzelf kom deze magische dingen vaak bezopen tegen.), worden we ons opeens erg bewust van onze omgeving. Of beter gezegd; van de mensen in onze omgeving. Dit proces begint al vóórdat we op de roltrap komen te staan. Als een kudde makke schapen lopen we in een drafje, gehypnotiseerd door beats uit de te dure Dr Dre’s, bedwelmd door overgewaardeerde parfum en smakkend op een hippe snack, richting de roltrap. Natuurlijk, iedereen oogt mak, suf en kalm. Maar van binnen, in het hoofd van elk schaap, is het één grote chaos. Iedereen is opzoek naar de perfecte combinatie om op de trap te staan. Er moet een juist persoon voor je staan. Iemand waar je eventueel mee zou kunnen praten, als dat zou moeten. De persoon achter je is ook belangrijk. Die moet óók zorgvuldig gekozen worden. Dit moet het type persoon zijn dat níet voor je portemonnee in je achterzak gaat en het liefst aan iedereen vraagt van wie die verloren euro is, voordat hij ‘m aan een dakloze geeft. Strenge selectie criteria, dat is waar. Maar het is wél de roltrap.

Nog een paar meter tot de roltrap. De meeste keuzes zijn gemaakt. Iedereen heeft de voor zichzelf beste opstelling gemaakt. Nu gebeurt er iets interessants: Mensen zetten een paar stappen sneller, of langzamer, om in hun ideale opstelling te komen. Let maar op, de volgende keer. Jij doet dit ook. Er zijn ook mensen die op het laatste moment afbuigen, de gewone trap nemen. Zij konden geen goede, vertrouwde, combinatie vinden. Hun enige uitvlucht was de gewone trap. Hun excuus is ‘da’s gezond!’. Maar zeg nou zelf; welke zielige ziel heeft één trap nodig om aan de dagelijkse beweging te voldoen? Bovendien, mensen zijn lui. Anders waren er niet zoveel van die bewegende trappen.

Inmiddels staan we op de trap. Nu moeten we ons nog goed positioneren. Het liefst één trede tussen degene voor je, en één trede tussen jou en de persoon achter je. Echter, eerst moeten de eerste twee treden van de roltrap ‘gelopen’ worden, pas daarna kunnen we stilstaan. Waarschijnlijk komt dit door het ‘gezonde’ voorbeeld van de eenzame zielen op de gewone trap, naast ons. Vervolgens begint de ‘dans der roltrappen’, die soms tot boven aan de trap duurt. Je wéét dat er één trede tussen jou en de persoon voor je zit. Maar die vent achter je is toch minder betrouwbaar dan gedacht. Hij staat meteen achter je, zonder tussentrede. De barbaar! Dat is niet de afspraak, de bruut overtreed alle regels! Maniak, idioot! Zo onopvallend mogelijk beklim je één extra trede. Echter, nu je naar voren kijkt heb je wel heel erg weinig persoonlijke ruimte. Onopvallend verken je de situatie achter je. De barbaar heeft een stap achteruit gedaan. Je voelt de portemonnee in je achterzak, de man is tóch te vertrouwen. Je treedt af, je neemt een stap achteruit zodat de verhoudingen weer goed zijn. Één trede voor je, één trede achter je. Nu is het tijd om de telefoon erbij te pakken. Even kijken of je belangrijk bent geweest. Zo niet, doe alsof het wel is. Kijk met een verwonderd gezicht naar je telefoon, dan recht voor je uit, dan weer naar de telefoon. Vervolgens verschijnt er een blik op je gezicht alsof je het áller grootste probleem in de wereld hebt opgelost. Nu kan de telefoon weer weg.

Afhankelijk van de lengte van de roltrap, komen we nu bijna bovenaan. Het was een goede reis, geen incidenten. Niet hoeven praten met vreemde mensen en geen lichamelijk contact gemaakt. Perfect. Nu de roltrap ten einde komt, gebeurt er weer iets geks. Niemand blijft, zoals ik het normaal vind, staan tot het einde van de roltrap. Kennelijk willen we dat de mensen bovenaan de roltrap denken dat wij ontzettend sportief, of in ieder geval niet lui zijn. De laatste twee, drie treden moeten we ook ‘lopen’. Zo lijkt het of we sportief zijn. Eenmaal van de roltrap af doen we nog één keer, subtiel, die drievoudige ‘tap’(klop). Telefoon. Sleutels. Portemonnee. Het was me een genoegen, tot de volgende keer! En zonder iets te zeggen gaat iedereen een eigen weg. Tot een volgende keer, tot een volgende roltrap.

Cheers,

Joint.