Positieve gevolgen.
Hoe dramatisch het nieuws ook is dat de vrouw waar ik mijn leven –tot vorige zaterdag aan toe- voor zou geven de lakens heeft gedeeld met een ander; er komen ook goede dingen uit voort.
Neem mijn “beste vriend” (een term die ik nooit gebruik). Met pijn in mijn hart ondernam ik de reis van anderhalf uur om hem in zijn ogen te kunnen kijken wanneer ik het vertelde. Zulk nieuws vertel je bij zo’n vriend niet via Whats-app of via de telefoon. Het valt te zeggen dat hij en ik twee handen op één buik zijn. Hij was er vanaf het begin bij; zelfs daarvoor maakte hij mijn liefdesperikelen mee. Sommige geslaagd, anderen minder. Geen zo pijnlijk als deze.
Twee handen op één buik, twee mannen die alles samen kunnen doen. Regelmatig samen de nacht doorgebracht in hetzelfde bed, één of tweepersoons. Niets seksueels, gewoon twee gasten die vrijwel alle delen. Zo ook haar, tot een bepaalde hoogte. Neem er één, krijg de tweede er gratis bij. Iets wat ik haar heb uitgelegd; wij zijn een package deal.
Hij was erg gehecht aan haar, het was op het seksuele vlak na, eigenlijk óók zijn vriendin. Meer dan vriendschap, zeker ook een goede dosis liefde. Ook zij sliepen regelmatig in hetzelfde bed; omdat dat zo uitkwam, of omdat het gewoon fijn was. In ieder geval was er nooit een rede om iets te vermoeden. Hij zou dat nooit doen. Zij heeft het wel gedaan. Laat ik duidelijk zijn dat hij niet dé ander is, in dit verhaal.
Ik zat buiten op een bankje te wachten, tot hij klaar was met werk. Wanneer hij er eenmaal was, had ik al een aantal keer bier gehaald bij de naast gelegen supermarkt. In zo’n geval ga je aan de drank. Ik liet hem de laatste whats-app berichten lezen. Snappende waar het over ging slaakte hij verbaasde tonen uit en sloeg en arm om mij heen. Zo zaten wij daar, twee volwassen kerels, samen te snikken en naar de grond te staren.
Onze band, maar ook die tussen mij en andere vrienden, een stuk sterker geworden. Ook andere vrienden, die klaar staan na een simpel “Ik heb je nodig, haal je me op?” appje, is sterk gegroeid. Zonder te weten wat ik wilde, bedoelde of nodig heb stonden –en staan- zijn onvoorwaardelijk voor mij klaar. Ik weet nu dat mijn vrienden écht vrienden zijn, meer dan slechts mensen die ik kan tolereren. Het weegt nauwelijks op tegen het enorme verdriet, maar het is iets.
Cheers,
Joint.
Joint, man, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende