Blabla + foto :)
Eindelijk voel ik dan iets. En het mag van mij ook meteen weer weg gaan. Ik was muziek aan het luisteren, en ik had ook eigenlijk wel kunnen weten dat dat me dichter bij mijn gevoel zou brengen. Dus nu zit ik hier, in tranen, te denken aan een moeder die ik straks niet heb. Vanavond de hele avond bij haar geweest want ze wilde niet alleen zijn. Gewoon een beetje TV gekeken, spelletje gedaan op de telefoon, wat gekletst. Maar ook gepraat. Wat wil ze op de rouwkaart? Wil ze worden begraven of gecremeerd. Zo bizar om het daar over te hebben, maar het is de realiteit. En als ik dan met mama ben kan ik het daar goed over hebben. Maar toen zaten we daarna TV te kijken, hand in hand... en dan denk ik eraan dat ze er straks niet meer is... Dat ik verder moet zonder mama die ik nog zo nodig heb.
En dan nu eventjes een foto van mijn liefste mama en ikke:
Ik heb al jaren gezegd: als mama en papa er niet meer zijn, dan hoeft het voor mij ook niet meer. Zij waren de reden voor mij om te (over)leven. Ik kon het mijn ouders niet aan doen om zelf op te geven. Nou valt er al eentje af. Papa is zo sterk, hij zou het ook wel aankunnen om mij ook te verliezen. Maar toch, ik kan het niet maken, niet nu. Het voelt egoïstisch, als ik nu op zou geven dan bespaar ik mezelf het verdriet om mama, en geef ik papa en broertje dubbel verdriet.
Schoonzusje en broertje zijn nu trouwens ook in het ziekenhuis, zussie is vandaag ingeleid. Ik word dus tante... vandaag, morgen? Ze moet eigenlijk nog twee weken maar ze heeft een te hoge bloeddruk dus toch maar inleiden. Het is zo dubbel. We zouden met z'n allen zo blij moeten zijn, maar nu hangt er toch een schaduw overheen. Maar ik ga wel genieten van het kleine mannetje straks.
Morgen vertrek ik dus voor het stilteweekend, t/m zondagmiddag. Ik weet eigenlijk helemaal niet hoe het daar werkt met m'n telefoon. Moet ik die inleveren of uitzetten? Ik wil natuurlijk wel bereikbaar blijven voor mams, en ook wil ik het natuurlijk horen als de baby er is!
Nouja... wilde weer eventjes van me aftypen. Blablabla. Daar ging ik weer
En dan nu eventjes een foto van mijn liefste mama en ikke:
Ik heb al jaren gezegd: als mama en papa er niet meer zijn, dan hoeft het voor mij ook niet meer. Zij waren de reden voor mij om te (over)leven. Ik kon het mijn ouders niet aan doen om zelf op te geven. Nou valt er al eentje af. Papa is zo sterk, hij zou het ook wel aankunnen om mij ook te verliezen. Maar toch, ik kan het niet maken, niet nu. Het voelt egoïstisch, als ik nu op zou geven dan bespaar ik mezelf het verdriet om mama, en geef ik papa en broertje dubbel verdriet.
Schoonzusje en broertje zijn nu trouwens ook in het ziekenhuis, zussie is vandaag ingeleid. Ik word dus tante... vandaag, morgen? Ze moet eigenlijk nog twee weken maar ze heeft een te hoge bloeddruk dus toch maar inleiden. Het is zo dubbel. We zouden met z'n allen zo blij moeten zijn, maar nu hangt er toch een schaduw overheen. Maar ik ga wel genieten van het kleine mannetje straks.
Morgen vertrek ik dus voor het stilteweekend, t/m zondagmiddag. Ik weet eigenlijk helemaal niet hoe het daar werkt met m'n telefoon. Moet ik die inleveren of uitzetten? Ik wil natuurlijk wel bereikbaar blijven voor mams, en ook wil ik het natuurlijk horen als de baby er is!
Nouja... wilde weer eventjes van me aftypen. Blablabla. Daar ging ik weer
30 aug 2013 - bewerkt op 30 aug 2013
- meld ongepast verhaal
-
flinder (opgeheven op 22-03-2024)
vrijdag 30 augustus 2013 07:41
Telefoon mag je gewoon bijhouden schat, liefst wel geluid uit en
als je wilt bellen is dat het beste om even buiten te doen..
is best gehorig daar ...
-
Hammie
vrijdag 30 augustus 2013 08:48
Weinig verplichtingen en regels, juist daarom een fijn huis.
Je hebt reden genoeg om hem wél bij je te hebben. Ze raden het vooral aan om hem de paar dagen los te laten, maar ik begrijp meer dan goed dat jij je niet los wilt weken in deze situatie. Sterkte, geniet en doe wat goed voor je is. -
Mysterion
vrijdag 30 augustus 2013 14:25
Misschien zijn ze er al en anders zullen ze zich de komende tijd steeds dichter bij je komen maar er zullen mensen voor je zijn die belangrijk voor je worden. Niet zoals je ouders maar ze zullen er wel dichtbij in de buurt komen als je het toelaat. Zij zullen er voor je zijn op die momenten dat je het hard nodig hebt.Sterkte er mee
-
Eregorn
vrijdag 30 augustus 2013 22:19
Tik vooral van je af in deze moeilijke tijd.
En ik denk dat je inderdaad meer dan genoeg redenen hebt om je telefoon wel bij je te houden, gewoon lekker op stil zetten.
Sterkte en ik voeg me bij Hammie, doe vooral dat wat goed voelt en goed voor je is
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 mei 2015 ik ben slecht ( 3 )
- O 19 aug 2014 Eten... Enzo. :(
- O 13 aug 2014 Zelfhaat... Maar ik ben er weer. ( 7 )
- O 24 mrt 2014 Terug... Vechten... Niet opgeven... ( 2 )
- O 12 nov 2013 Hate ( 1 )
- O 06 nov 2013 Rust ( 2 )
- O 03 nov 2013 Ik wil er gewoon even niet zijn ( 1 )
- O 08 okt 2013 3 weken zonder mama ( 2 )
- O 25 sep 2013 Mama, See you in heaven <3 ( 20 )
- O 14 sep 2013 Ik ben sterk! ( 3 )
- O 13 sep 2013 kl#te kanker... het duurt niet lang meer ( 17 )
- O 09 sep 2013 Mama is trots op mij *slik ( 3 )
- O 08 sep 2013 Mama in het ziekenhuis, en nog wat dingetjes ( 10 )
- O 05 sep 2013 Gekke dagen... en ik ben tante! (+foto) ( 5 )
- O 02 sep 2013 Stiltehuis, mijn ervaring ( 3 )