Eerst even wat leuks. Schoonzusje en Jochem zijn sinds gisteren thuis, ik ben op bezoek geweest en heb de kleine man eindelijk vast kunnen houden. Wat een wondertje. Echt, ik word er helemaal stil van. Hij is zo mooi, zo perfect. Het lichtpuntje wat ik nu zo hard nodig heb.
Want mama is gisteren (vrijdag) weer opgenomen in het ziekenhuis. Het gaat helemaal niet goed. Ze is ontzettend kortademig, benauwd, en heeft veel pijn (longen, hart). Ze heeft vocht in haar longen, en ook weer vocht rondom haar hart, waardoor ze zo benauwd is. Haar zuurstofgehalte in het bloed was ook maar 88%. Ze krijgt nou morfine voor de pijn, plaspillen (om zo ook vocht kwijt te raken), en maandag wordt er een echo van het hart gemaakt, om te kijken of ze weer een drain in haar hartzakje moet krijgen om zo meer vocht te verwijderen.
Mama vind het nu heel moeilijk om alleen te zijn, dus lossen we elkaar af in het ziekenhuis. Ik ben er vandaag de hele middag geweest. Ze slaapt veel, maar vindt het fijn om mijn hand vast te houden en gewoon te weten dat ik er ben. En daarnaast kan ik haar helpen als ze moet plassen, als ze moet overgeven, als ze wat wil drinken...
Het is zo moeilijk om mama zo ziek te zien. Ze zei vandaag ook "dit is wat ik juist niet wilde...". Dit is geen kwaliteit van leven. Het gaat zo ontzettend hard achteruit. Morgenochtend is mijn tante bij mama, daarna papa, en eind van de middag kom ik weer. Ik ga proberen eerst wat uit te slapen. Ik probeer ook contact te krijgen met een zusje van mama waar ze al even geen contact meer mee heeft, maar die mama wel erg graag nog wil zien. Ik heb haar een tijdje op Facebook gehad en weet zeker dat zij ook mama nog wil zien. Nu via via haar emailadres proberen te achterhalen. En dan nog de familie en vrienden van mama op de hoogte houden en een soort bezoekschema regelen.
Mijn kamer hier is één grote zooi. Ik kom er gewoon niet aan toe. Ik wil wel, maar het lukt me gewoon niet. Gesprek met PBer vandaag afgezegd omdat ik in het ziekenhuis was. Morgen nieuwe afspraak. Ik had afgesproken dat ik hier wat op zou ruimen. Niet gelukt. Nou gaan we wat samen doen. Schaam me dood, ik vind het helemaal niet fijn dat het er hier zo uit ziet. Maar het lukt me gewoon even niet.
Morgen wil ik ook de vogelkooi verschonen. Ik heb het vogeltje van mama nu. "Tijdelijk" Ik denk alleen dat tijdelijk voor altijd is. En dan wil ik ook de caviakooi van huisgenootje nog goed schoonmaken. Dat is een verhaal apart. Huisgenoot heeft dus een cavia, maar maakt zelf nooit de kooi schoon. Dat doet haar vriendin. Nou heb ik vrijdag gezien hóe ze de kooi schoonmaakt... en daar ben ik nogal van geschrokken. Ze heeft het stro was los lag eruit gehaald... maar de poep op de bodem van de kooi heeft ze gewoon laten liggen. En dan het ergste... er zaten allemaal vliegjes in de kooi. Ik heb gelukkig kunnen voorkomen dat ze daar insectenspray op heeft gespoten (hallooooo... en daarna de cavia er weer in?!?!). Maar goed, alle poep en plas enzo gewoon laten liggen, krantjes en nieuws stro erop en de kooi was "schoon". Ten eerste is het ontzettend onhygiënisch, en ten tweede vind ik het zielig voor de cavia. Dus wil ik de kooi morgen eens even écht schoon maken.
Naast al dit gedoe moet ik dus ook nog aan mezelf denken. Pff. Hóe, in hemelsnaam?! Op tijd naar bed?! Na een dag als dit lukt me dat echt niet. Ik doe mijn best om goed te eten. Gotta be strong.
Thanks for reading. xxx