Ik ben sterk!

Vandaag had mama een slechte dag. Ze was heel erg onrustig, was heel benauwd en had veel pijn. Ze doen er in het ziekenhuis echt alles aan om het haar zo comfortabel mogelijk te maken. Ze hoeft geen pilletjes meer te slikken maar krijgt alles via een infuus, als zetpil of via een spuitje. Eten krijgt ze vanaf morgen gepureerd, omdat ze het gewoon niet weg krijgt. In plaats van de morfine pillen heeft ze nu een morfine pleister zodat ze de hele dag pijnstilling krijgt. Ze komen meerdere keren per dag langs om mama goed te leggen in bed. Ze is net als ik... ze vindt het heel moeilijk om hulp te vragen. Ik merk bijvoorbeeld dat ze helemaal niet meer fijn ligt (en het lukt haar zelf niet om te gaan verliggen). Dus ik vraag of we de verpleging moeten bellen. Zegt ze dat dat niet nodig is, want over een half uurtje komen ze toch al langs dus dan zal ze het dan wel vragen... Maar ik ga daar niet op wachten, en bel (onder protest), toch de verpleging. En dan komt er uit dat ze ook heel benauwd is, veel pijn heeft, misselijk is... Maar mama wil niemand lastig vallen. Gek mens knipoog Ze ligt daar toch niet voor niks...

Vandaag wel even fijn met mama gepraat. Weer over dat ik zo sterk ben nu. Waar dat toch vandaan komt. Ik weet het ook niet... maar op de één of andere manier héb ik die kracht gewoon. Vandaag er met mama over gehad dat ik me wel red als zij er straks niet meer is. Ze hoeft zich geen zorgen meer te maken. Met mij komt het allemaal goed. En dat is voor mama zo'n last van haar schouders. Ze maakt zich al zólang zorgen om mij. En nu blijk ik een kracht in me te hebben die niemand had verwacht. Dat doet haar zoveel goed. Dat kan ze nu allemaal loslaten. Ik kom er wel.

Ik krijg het nu ook van alle kanten te horen. Ik ben zo sterk. Iedereen is zo trots op me. En ik merk zelf ook echt dat ik sterker ben dan ik had kunnen denken. Maar hee, het gaat niet perfect. Laat ik natuurlijk niet merken. Maar het gaat niet opeens allemaal supergoed. Nog steeds maak ik me ontzettend druk over mijn lichaam. Drink ik teveel alcohol. Is mijn structuur verre van wat het zijn moet. Maar dat komt straks allemaal wel weer. Nu moet ik er voor mama zijn. En dát lukt me wel.
14 sep 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van calinnero
calinnero, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende