kl#te kanker... het duurt niet lang meer

We weten het nog maar een paar weken, dat mama longkanker heeft. En nu weten we al dat ze niet meer lang heeft. Vorige week heeft ze voor de eerste keer chemo gehad maar eigenlijk gaat het alleen maar slechter met haar. Sinds vrijdag ligt ze in het ziekenhuis, en wat ze ook doen, ze gaat achteruit. Het gaat zo snel. Dit had niemand verwacht. Ze zei vanavond nog dat ze het op deze manier niet ziet zitten om de volgende chemo te krijgen. Zo hoeft het voor haar niet. Dit is geen leven. En ik begrijp haar zo goed.

Papa en ik wisselen elkaar af in het ziekenhuis zodat ze niet alleen is. Ik doe voor haar wat ik kan. Het zijn maar kleine dingen, maar voor ons zijn het elke keer weer mooie momenten. Haar droge huid lekker insmeren met crème. Haar tanden poetsen. Mijn hoofd naast haar op het kussen en even samen zo liggen en genieten van het moment.

Nooit gedacht dat ik nu zo sterk kon zijn. Het gaat allemaal opeens zo snel, ik ga mijn moeder verliezen. En toch ben ik er, elke dag weer. Ik ben elke dag uren in het ziekenhuis. We lachen. We huilen. Ze zijn gewoon stil samen.

Vandaag heb ik wel iets sterks gedaan, dankzij mijn lieve neven en nichten. Ik heb tegen mijn vader gezegd dat ik voortaan bij alle gesprekken wil zijn, met bijvoorbeeld de longarts komende maandag. Mama wilde me beschermen en hield me erbuiten, maar ik kan het aan, en ik wil weten wat er allemaal speelt, en dit niet van anderen horen. Mama heeft nu inmiddels ook wel door dat ik sterk genoeg ben....
13 sep 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van calinnero
calinnero, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende