Mama, See you in heaven <3

Vandaag afscheid genomen van mijn lieve mama. Vorige week woensdag is ze overleden. Zes weken daarvoor hadden we gehoord dat ze longkanker had. Het is allemaal zo snel gegaan. Veel, veel te snel. We wilden nog leuke dingen doen... Maar die kans hebben we helemaal niet gekregen. Ze was alleen maar ziek en het werd steeds erger. Als ze niet in het ziekenhuis lag, mocht ze bij vrienden blijven. Dat was zo bijzonder. Het was echt mama's thuis de laatste weken.

Vorige week maandag hadden we familiegesprek in het ziekenhuis. Het ging toen echt met de dag slechter. In dat gesprek besloten dat mama naar huis zou komen, en daar palliatieve sedatie zou krijgen. Met andere woorden, ze zou diep in slaap worden gebracht, om zo in haar slaap te overlijden. Dinsdagavond was het zo ver. Mama kreeg haar eerste injectie. Wij waren er bij... Het zou misschien een paar uur duren voordat ze zou slapen. Nou... niet bij mama, eigenwijs als ze is. Ze bleef maar kletsen, grapjes maken, meezingen met de muziek. Af en toe leek ze in slaap te vallen, om dan na een tijdje haar ogen weer open te doen en weer een opmerking te maken. Of iedereen de muziek wel mooi vond, bijvoorbeeld. Gedurende de nacht werd de dosis morfine en slaapmiddel steeds opgehoogd. Toen de huisarts er de volgende ochtend weer was, kon hij niet geloven hoe wakker mama nog was. "Ga ik nou nog dood, of hoe zit dat?"

Dus maar weer ophoging van de medicatie en wat extra erbij. Tegen de buurtzorg zei mama "Spuit me nu maar plat, ik ben zo'n trubbelkont!" Als antwoord kreeg ze dat ze niet echt meewerkte Die ochtend nog een heel speciaal moment met mama gehad. De buurtzorg ging haar wassen en verzorgen, en ik heb geholpen. Haar nog lekker ingesmeerd. En toen ze haar rug gingen wassen, draaiden ze mama op haar zij... En sloeg mam haar armen om me heen en ik om haar. Ze gaf me kusjes. Nog een laatste dikke knuffel. Dat was zo'n intiem, bijzonder moment!

Na nog veel lachen die ochtend... we hebben dit hele proces met veel humor doorstaan... viel mama dan eindelijk in slaap begin van de middag. We hebben haar geen moment alleen gelaten. Begin van de avond ben ik even naar huis gegaan om wat spullen te halen, ik zou die nacht weer blijven slapen om bij mama te waken. Rond 20.30 was ik weer terug. Mijn broertje zat nog bij mijn moeder. Iets voor 9 heb ik hem afgelost en is hij naar huis gegaan. Ik heb haar hand gepakt en ben naast haar gaan zitten. Ook haar vriendin, bij wie ze thuis was, kwam erbij zitten. Nog geen 10 minuten laten blies ze haar laatste adem uit. Haar ogen gingen open... en dat was het dan. Mama was dood. Ze had gewoon gewacht. Mijn broertje wilde hier niet bij zijn, ik wel... zo had het moeten zijn. De mensen van de buurtzorg stonden nog voor de deur en kwamen meteen terug. Ze belden meteen iemand die haar zou komen verzorgen. Hier heb ik ook bij geholpen. Haar lekker insmeren, haar nagels doen, aankleden, haar haren... Zo fijn om dat nog te kunnen doen!

Mama mocht bij die lieve vrienden thuis opgebaard blijven. Er werden ontzettend veel bloemen bezorgd de volgende dagen. Ze lag echt in een bloemenzee.... zo mooi! Voor ons was het een hoop regelen. Tijdens mama's ziekte had ze al veel verteld over wat ze mooi zou vinden op haar uitvaart. Muziek, tekst, dat soort dingen. We wilden het dus echt helemaal doen zoals mama gewild zou hebben. Dus teksten schrijven, muziek zoeken, adressen bij elkaar verzamelen. Ik had eigenlijk amper tijd om bij mijn gevoel stil te staan. Het was wel heel fijn dat ze thuis was... Ik kon op elk moment gewoon even bij mama binnenlopen en wat tegen haar zeggen, een kusje geven of wat dan ook.

Vandaag, dinsdag, was de afscheidsdienst in de kerk en daarna de crematie. Wat was het druk! Zoveel mensen die om mama geven! Het was heel erg mooi, emotioneel, persoonlijk. Hopelijk precies zoals mama gewild zou hebben. Ik heb zelf ook een stukje voorgelezen.

Lieve mama,
Wat moet ik nou zeggen? Er gaat zoveel door me heen, maar ik weet niet waar te beginnen. Eigenlijk wil je vooral gewoon bedanken. Bedanken dat jij mijn moeder bent geweest. Dat ik jouw dochter mocht zijn. Je hebt het lang niet altijd makkelijk met me gehad, maar toch was jij er altijd waneer ik je nodig had.
Maar mama, ik wil je zeggen dat ik, ook zeker dankzij jou, een sterk persoon ben geworden. Ik zal je heel erg gaan missen. Maar ik ga ook bewijzen dat ik me wel zal redden. Dat je je om mij niet langer zorgen hoeft te maken.
Lieve mam, ik zal zorgen dat je trots op me kan zijn. Net zo trots als ik op jou ben.
Ik hou van je, lieve mama. See you in heaven.

Het was een mooi afscheid. Na afloop met de familie nog naar de vrienden thuis gegaan. Maar op een gegeven moment heeft papa me naar huis gebracht, ik was gesloopt. Ik heb de hele avond geslapen, tot middernacht. Nu nog even wakker en wat dingetjes doen, voor ik weer mijn bed in duik. En dan de komende tijd... verwerken, denk ik. Of in ieder geval tijd om echt te beseffen dat mama er niet meer is. Dat ik haar niet meer zomaar kan bellen om te kletsen. Dat dringt nu nog allemaal niet door denk ik. Dat ik echt geen mama meer heb...

Nou... Mijn verhaal was lang genoeg voor nu. Ik kom vast wel weer terug. Slaap lekker en een knuffel voor allemaal!