Hele dag min of meer vol hoop naar mijn telefoon zitten staren, hopend dat ie over zou gaan, dan weer de mail checken en weer staren naar de telefoon. En dat de heeeeeeeele dag. En eerlijk gezegd is het ook het enige dat ik vandaag gedaan heb, echt actief kon ik mezelf vandaag niet noemen. Mijn mentor zou vandaag of morgen even bellen of mailen over mijn (mogelijke) stage plek.. morgen dus maar even verder duimendraaien en HOPEN!
Verder van het weekend bij mijn ouders geweest, mams was jarig, dus het was volle bak gister. Zaterdag kwam mijn vader me ophalen. Met m'n hondje! Onze zwarte lab in een badpak, het was wel een heel komisch gezicht. Ze is anderhalve week geleden geopereerd en ze heeft nog een flinke jaap in d'r buik. De uitslag was binnen; foute boel. De tumor was kwaadaardig. Waarom er toch dat woordje aardig in zit, dat heb ik nog nooit gesnapt, maargoed. Ze merkt het zelf gelukkig niet, maar ik ben als de dood dat het sneller gaat als dat ze nu zeggen *slik*. En toen kwam mijn moeder met de uitslag van haar MRI, twee hernia's in haar rug, niet te opereren (voorlopig in ieder geval niet. Tweede *slik*. Bleh bah! ik zou willen dat ik het weg kon nemen, bij allebei. Echt even slikken.
Kwam gister thuis en toen drong het pas door, was er toch wel van geschrokken blijkbaar en het deed me toch wel heel veel..
Huilen huilen huilen, tranen met tuiten...
om Luna, om mama en om alle stress van de afgelopen week/weken
en zo stond ik vandaag op.. huilend
en zo duik ik na gtst ook mijn bed weer in .. huilend
Echt, ik haat het als alles er ineens inhakt en ik dagen heb dat ik alleen nog maar kan huilen...