niet te harden

De spanning in me is niet te harden. En het feit dat de spanning hier in huis bijna net zo erg is als die in mijzelf, maakt het er niet bepaald beter op...

Om 18:45 staat er een gesprek gepland, met ons drieen en twee begeleiders. En ik zie er ondanks dat ik er al weken op vraag, enorm tegenop

M. had kookbeurt vanavond, en rond etenstijd ben ik naar beneden gelopen en heb ik aan haar aangegeven dat ik eventueel anders wel boven zou gaan eten, zodat zij er in ieder geval geen last van heeft. (omdat ik er dan niet bij ben en N. dan meestal wel normaal tegen de rest doet). Maar M. moest bijna huilen toen ik het zei en vroeg me of ik alsjeblieft aan tafel wilde eten omdat ze het zo erg vindt als ik alleen boven zit. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te weigeren.

Het beneden aan tafel eten was een regelrechte hel. Heb heel erg mijn best gedaan om zo normaal mogelijk te doen, maar het hielp niets. M. probeerde ook zo normaal mogelijk te doen en er iets gezelligs van te maken. Maar het mocht niet baten. Toen we klaar waren (normaal gesproken overleggen en bespreken we dan de taken) zei ze dat ze de vaatwasser wel in zou ruimen en wilde ze dat meteen doen omdat ze weer naar boven wilde. Prima, maar de manier waarop was zwaar knudde. Alles werd in de vaatwasser gesmeten (gelukkig ging er niets stuk) en niet voorgespoeld, terwijl dat de afspraken zijn. Toen is ze meteen naar boven gestampt. M. en ik deden tegerlijk onze oren dicht, wat in een andere situatie best grappig was geweest. En lieten ze pas weer los toen we de knal van haar deur hadden gehoord.

Nu is het dus zo dat M. en ik allebei vier taken hebben gedaan, zei alleen de vaatwasser heeft ingeruimd en het uitruimen nog openstaat. Maar ik ga me er niet aan wagen om haar te vragen of zij dat wil doen.

OMG ik zie er zo f#cking erg tegenop om zo naar beneden te gaan. Ik wil zó graag als drie volwassenen in gesprek, maar zoals het er nu bij staat vrees ik dat het er op uit gaat lopen dat het een kleuterig welles nietes en jij deed dit gesprek gaat worden, waar ik echt heel erg geen behoefte aan heb...

Heb maar met mezelf afgesproken dat als dat gebeurd, ik dat één keer benoem en als het dan zo blijft ik aangeef dat ik op deze manier niet in gesprek wil en dan uit de situatie stap, niet alleen om te voorkomen dat ik er in meega, maar vooral om mezelf te beschermen. Deze situatie is namelijk niet bevordelijk voor mijn "toestand" van afgelopen weken en dagen.