Verloren van mezelf

Het gaat niet goed de laatste tijd. Ben lang ziek geweest door die infectie.. Aangezien de winter mentaal gezien toch al niet echt mijn jaargetijde is, was dit het ena laatste zetje dat ik nodig had om me echt depressief te voelen. Het echte laatste zetje kwam zo goed als tegerlijk in de naam van mijn nieuwe huisgenootje N.

De sfeer in huis veranderde en heel waarschijnlijk mag ze mij gewoon niet. Het is jammer als het inderdaad zo is, maar ik heb niks tegen haar. We hebben elkaar gewoon niet uitgekozen hier in huis en ieder werkt hier aan zijn eigen dingen. Maar ik wil wel met resprect behandeld worden, ook door iemand die mij niet mag. En dat gebeurd dus niet, dan loopt ze tegen me te schreeuwen, dan negeert ze me.. en op andere momenten is ze superaardig. Inmiddels heb ik die momenten kunnen linken aan de momenten dat ze of een sigaretje van me wilde, of iets van mijn stokbrood met kruidenboter of me vroeg of ik haar haren wilde verven. En zoals het iemand die het moeilijk vindt om nee te zeggen en heel snel geneigd is om mensen te pleasen zonder echt aan zichzelf te denken, zei ik dan braaf ja. Ik wilde de sfeer zo goed mogelijk houden en durfde geen nee te zeggen. Eingenlijk liep het steeds verder uit de hand. Ik ben er een aantal keren mee naar begeleiding gegaan om hulp te vragen om met haar samen in gesprek te gaan, maar zij bleef dat weigeren.

Toen ik na de vakantie terugkwam op nieuwjaarsdag, wist ik niet hoe snel ik weer kon vertrekken, ik voelde me absoluut niet welkom. Toen ze mijn andere huisgenootje erin betrok door naar haar te smsen dat zij aan mij moest doorgeven dat ze niet mee at (ze was wel thuis en normaliter leggen we een briefje voor elkaar neer als we vertrekken en vergeten zijn dit soort dingen door te geven, maar in dit geval was ze dus gewoon thuis) brak er iets in mij. M. vertelde toen ook dat N. achter mijn rug om steeds nare dingen over me zei en dat ze niet wist wat ze ermee moest. Nou moet je weten dat M. soms moeilijk contact legt, wij elkaar al van de vorige groep kennen en ze mij (ik snap het soms zelf niet..) heel graag mag. Het is een schat van een meid, die eigenlijk te lief is voor de wereld...

Waarschuwingf; als automutilatie een trigger kan zijn, lees dan niet verder... want dat is niet mijn bedoeling...

Diezelfde avond ging het mis; ik raakte mezelf kwijt en ik verloor van mezelf, mijn polsen lagen open en toen ik weer een beetje bij zinnen was besloot ik om naar mijn ouders te gaan. Zondag toch maar teruggekomen in de hoop dat er eingelijk actie wordt ondernomen. Gisteren ging het weer mis, zei schreeuwde naar M. ; "en ik krijg de schuld omdat zij niet naar beneden durft, dan moet ze verdomme naar beneden komen" nog een vloek canon erachteraan en toen knalde haar deur dicht...

Wat me nou het meeste pijn deed weet ik niet, maar ik brak... ik raakte mezelf kwijt en nadat begeleiding mij min of meer weer bij zinnen had gekregen (mentaal weg) besefte ik pas toen die weer weg was dat het mis was. Mijn arm bleef bloeden.. Ik ben naar begeleiding gegaan om zwaluwstaartjes te vragen. Ze wilden het persé zien. Dat is niet mijn gewoonte, ik praat er amper over en probeer het zoveel mogelijk te verbergen. Ze zetten door en toen ze het zagen wezen ze me door naar de huisarts, ze konden (of wilden) niet mee, ookal vroeg ik dat meerdere malen.. ik was als de dood..
Eenmaal daar reageerde de oude man heel begripzol, en wist mij min of meer mij op mijn gemak te stellen zodat ik hem ernaar zou laten kijken. Het moest gehecht worden... toen ik de naald zag ging ik al van m'n stokkie, dus haalde hij de assistente erbij om mij gerust te stellen terwijl hij de verdoving kon zetten (hij wilde het absoluut niet zonder doen). Toen die er eenmaal inzat heeft hij er drie hechtingen ingezet met de tip om begeleiding te vertellen dat ik het echt heel vervelend vond dat ze niet met me mee waren gegaan. Nu is de verdoving uitgewerkt en doet het pijn..

Ik voel me zó onwijs stom, ben zó onwijs boos op mezelf dat het weer gebeurd is, dat ik weer verloren heb van mezelf. Ik ben bang voor mezelf.. ik baal enorm van mezelf...verdomme