Bloeding

Pap is nu naar de ok, mam mocht hem mee weg brengen. Ze zal zo wel terug komen. Dit word pap zijn derde operatie, als de chirurg besluit te opereren. Het is namelijk zo, dat de chirurg dat nu in de ok gaat bepalen. In mijn ogen absoluut niet logisch, maargoed. Het begon gister, het verhaal wat leidt tot deze operatie.

Gister zag pap de hele dag erg bleek, en met erg bleek bedoel ik dan ook erg, haast doorzichtig. Eng gewoon. Afijn, hij voelde zich ook zwaar beroerd, al vanaf vrijdag, en de dokter vond gister dat ze toch even bloed moesten prikken, want hij was wel heel erg wit. Uit het bloed prikken bleek dat zijn ijzergehalte was gedaald. Hierdoor besloten ze een foto van zijn longen te maken. En jawel, in zijn longen zat of vocht, of bloed. Ze dachten aan bloed door de witte kleur en de daling aan ijzer. Hij kreeg gister drie bloedzakjes en een of ander duur middel om het bloed te laten stollen. Nu zouden het afwachten zijn en om een uur of half 1 's nachts zou de dokter opnieuw bloed prikken. Als dan het ijzergehalte hoger.zou zijn dan was t goed en anders zouden ze besluiten tot opereren. Mijn paps ligt alleen op een tweepersoonskamer en het is rustig, dus besloten we op het aanbod van de zuster in te gaan om mama te laten blijven slapen. Broer was op het laatste moment toch nog gekomen, omdat mama dat had gevraagd (sorry, maar ik kan daar boos om worden) en dus kon hij me met de auto naar huis brengen. Het was spanning gisteravond.

Eenmaal thuis heb ik voor mezelf een heerlijke kop kamillethee gezet en ben ik naar bed gegaan, uitgeput en met mn kopje thee. Tv aangezet, huistelefoon op stil gezet en mn mobiel op trillen, zodat ik t wel zou horen als mam me zou bellen/smsen met de uitslag. Vannacht was t nog goed. Vanochtend, of eigenlijk bijna middag maar het was half 12 en ik was net wakker, belde mama dat ze toch wilden opereren. Ik snel aangekleed, alles ingepakt en naar Amsterdam gevlogen. Gelukkig stond in het ziekenhuis een lift voor me open, gehold in de lift en godzijdank was er niemand op een andere verdieping die diezelfde lift wilde dus ik ging op mn snelst. Gelukkig, want net als ik de kamer in kom, ligt papa te huilen, staat mama te huilen, geef ik hem een kus en komt de verpleegster binnen om hem op te halen voor de ok. Op hoop van zegen!

Nu is mam al een tijdje terug dus ga ik stoppen. Het is weer afwachten.