Boek schrijven



Rustig maar, ik heb al aan mijn hoofd gevoeld, ik heb wat ontstekingsremmers genomen en mijn moeder heeft mijn tempratuur opgemeten. Ik ben niet ziek! Ik ga proberen –net zoals alle pogingen hiervoor- een lang verhaal te schrijven. Met ‘lang verhaal’ bedoel ik niet een verhaal waarvan de meeste MD’ers schrikken en meteen op ‘vorige’ klikken of indien ze dat niet doen, 3 keer het scrolwieltje ronddraaien om de reacties van andere te kunnen lezen. Met ‘lang verhaal’ bedoel ik een verhaal dat eventueel als boek zou kunnen verschijnen. Geen idee of het me gaat lukken, maar ik ga echt serieus beginnen aan een lang verhaal (Dat heb ik al 4 keer voorgenomen) en zorgen dat ik niet midden in het verhaal stop en alles verwijder (al 3 keer voorgenomen) of het in een dronken bui verwijder.

Dit verhaal, of boek, zal gaan over hoe ik bepaalde dingen in het leven bekijk, beschreven op mijn manier, met mijn stijl. Ik zeg nu niet dat ik zelf vind dat ik zo ontzettend goed schrijf, integendeel, ik zou het niet weten. Wat dat betreft ben ik een apart persoon. Eigenlijk ben ik op alle gebieden apart, maar laat ik dit stukje even verder toelichten: Ik schrijf wel, maar hou niet van lezen. Ik ben dus een schrijver die niet van lezen houdt. Leuk. Om rond te kunnen komen rij ik niet de hele dag op een rotonde, maar werk ik bij een kaaswinkel. Ik hou niet van kaas. Ik ben dus een kaasboer die niet van kaas houdt. Een schrijvende kaasboer die niet van lezen en kaas houdt. Als dat nou geen verwarrend ‘Voorwoord’ wordt, weet ik het ook niet meer.

Een van de dingen die ik ongetwijfeld ten gronde ga richten in mijn ‘boek’ zal het huwelijk zijn. Vandaag liep ik met een vriendin door de stad toen ik merkte dat alle mensen stil stonden en naar me keken. Ik zwaaide naar een paar mensen maar merkte dat ze me niet echt doorhadden. Nonchalant draaide ik me om en zag aldaar een bruid in een smetvrij witte jurk de trap van het gemeentehuis afkomen. Het is zo’n trap die een hoofdrol heeft in ‘lachen om home video’s’. Er moest gewoon iets misgaan. Ik snapte nu ook meteen waarom iedereen bleef kijken, sommige zelfs met de camera in de aanslag. Stelletje sadisten. Vallen deed ze niet, tot zichtbare frustratie van de mensen die stonden te kijken. Ze besloten rijst te gooien.
Wat mij zo stoort aan het huwelijk –best leuk hoor, zo je liefde aan elkaar te bewijzen, maar wat nou als er een leuker iemand voorbij komt?- is dat 1 op de 2 huwelijken eindigt in een scheiding. (Ja, mijn ouders zijn gescheiden) 50% dus dat jij ook gaat scheiden. Zonde van je geld, je vertrouwen, de helft van je spullen die ze op gaat eisen, de hond, en je auto! Als je naar de tandarts gaat en hij tegen je zegt: Ik wil uw gaatje best behandelen, maar de kans dat je dood gaat is 50%, doe je het toch ook niet? Maargoed… deze mensen waren voorlopig gelukkig.

Cheers,

Joint.
27 mrt 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende