Boulimia zonder overgeven (?)
Oké. Ik heb besloten dat mijn psycholoog officieel ge-wel-dig is in raaskallen. Het ging dus zo.
Ik kwam daar aan, al een tijdje prikkelbaar en ontzettend geïrriteerd. Ik vroeg haar wanneer ik nou eindelijk eens resultaat zou gaan zien van deze 2 jaar tijdverspilling.
Toen spuwde ze opeens allemaal bullshit. Ik heb vreetbuien, en veel ook. Dat vind ik zelf een enorm probleem en dat heb ik vaker aangegeven. Zegt ze opeens: 'Ik denk dat je boulimia hebt.'
Boulimia mijn reet, zei ik. Ik heb al niet overgegeven sinds groep zes. Achterlijk kut wijf. Ik doe geen pogingen om af te vallen, geen laxeerpillen, niet overgeven, niets.
Nee blijkbaar heb ik wel boulimia, maar dan zonder het overgeef gedeelte. O ja, vind ik ook. Compleet logisch.
Dus werd ik doorverwezen naar een kliniek voor meisjes met eetproblemen (???????????).
Vervolgens zei ze dat mijn gedrag van de afgelopen tijd wees op een depressie. Oké, no shit sherlock. En nu? Toen kwam er een heel verhaal over medicatie, antidepressiva dit en dat, bla bla bla. Zou ik me beter door voelen. Allemaal leuk en aardig, maar het échte probleem wordt daar niet mee opgelost, of wel?
Ben boos geworden. Ben weggelopen uit die klotekamer en zei dat ze m'n reet kon likken. Ietwat puberaal misschien, maar kom op zeg. Boulímia zónder óvergeven. What the actual fuck.
Dus ben ik vanmiddag naar een haptotherapeut gegaan, op aanraden van mijn pleegmoeder. Dat wordt hem in ieder geval ook niet, want ik haat het om aangeraakt worden door random personen die ik niet ken.
Ik word er gewoon ontzettend spuugzat van want niks helpt en ik voel me onbegrepen.
Teleurgestelde groetjes,
Nog-steeds-o-zo-anoniem.
Ohitzmeagain, vrouw, 23 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende