2 of 3 weken geleden voelde ik me heel kut. het kwam zo opeens. ik begreep het helemaal niet.
ik twijfelde opeens over de relatie met mijn vriend, zo opeens. Zo erg dat ik het dit mijn vriend zelfs verteld heb. Ik heb het mijn vriend ook zo opeens verteld, zonder er over na te denken.. wat overkwam mij?
Ondertussen hebben we gepraat.. al best veel.. we zijn ook nog samen trouwens. Dat praten voelde best goed, ik besefte toen ook dat er gewerkt moest worden. het leek altijd helemaal prima en opeens was dat niet meer zo. Opzicht helemaal niet erg natuurlijk.. maar het zorgt voor onzekerheid en maakt mij angstig.
Ik weet niet meer wat te doen.
Uit maken of doorgaan?
Onze relatie nu is gewoon prima. er is niks mis.. maar er voelt ook niks meer speciaal..
en misschien ging het daar voor mij mis.
Ondertussen is het enige wat ik kan doen eerlijk zijn.
Ik wil eigenlijk niet uit elkaar gaan. Ik hou van hem en het is heerlijk om bij hem te zijn.. maar ik moet het wel waard blijven.. ik moet hetzelfde kunnen geven als wat hij mij geeft.. en dat idee heb ik niet nu. Ik geniet van zijn aanwezigheid en aandacht maar soms voel ik me daar dan bijna schuldig over.
Ik ben niet graag alleen en het zou nu ook vet onpraktisch zijn om het uit te maken.. maar daar zou ik natuurlijk helemaal geen rekening mee moeten houden..
al doe ik dat misschien onbewust wel een klein beetje...maar uiteindelijk ben ik eerlijk.
nu twijfel ik nog steeds.
we hebben het er over gehad dat ik hem meer ruimte moet geven en hij eigenlijk wat brutaler zou mogen zijn en meer van zich mag laten horen. (alleen moet ik hem dus die ruimte ook een beetje gunnen) meer iniatief tonen.
Ik hoop dat we dit samen kunnen veranderen.. anders ben ik bang dat mijn gevoel niet gaat veranderen..
Het voelt nu soms ook heel laf om nog verder te gaan.. Mijn gevoel is nu oprecht dat ik bij hem wil zijn.. maar tegelijkertijd voel ik ook oprechte twijfel of dat volgende maand nog steeds zo zal zijn.
iets heel heel heel diep in mij blijft maar zeggen... het gaat niets worden.
maar mijn gevoel zegt ook dat ik nu nog niet weg bij hem kan gaan. dat het daar nog te vroeg voor is. dat zou me nog veel en veel te veel verdriet doen. en die tussenweg erin is echt vreselijk.
Voor hem moet het ook vreselijk zijn.. weten dat je vriendin twijfelt en dat het misschien straks niet meer er is.
Maar ik moest eerlijk zijn. We moeten gewoon doorzetten... deze tijd uitzitten.. en kijken hoe het gaat..
Ja het voelt echt alsof ik de tijd moet uitzitten en moet kijken hoe het gaat lopen..
en ik wil ervoor vechten.. mijn best doen..
maar ik weet niet meer of het zin heeft?
ik hoop het zo