Cornels verjaardag

Ik weet niet echt waarom ik een dagboek bijhoud dat voor iedereen te lezen is. Hoewel het ergens fijn is om m'n verhaal kwijt te kunnen bij potentiële lezers, ben ik constant bang dat één van mijn vrienden dit dagboek ontdekt. Inmiddels weten veel vriendinnen dat ik verliefd ben op Jax, en ik heb het Gerry laatst ook verteld, maar er zijn nog steeds dingen die ze niet hoeven te weten. De enige vriendin die ik werkelijk alles vertel, heb ik nog niet eens in mijn vorige berichten genoemd. Ze heet Lucy en weet volgens mij best veel van liefde af, want ze geeft me als één van de weinigen origineel advies waar ik iets aan heb. Ze is twee keer echt verliefd geweest, maar het werkte steeds niet en ik hoop dat ik in die tijden een goede vriendin voor haar ben geweest.

In ieder geval wil ik in dit bericht iets vertellen over Cornels verjaardag. Er was vooraf een beetje drama omdat hij Peach, Tatiana, Yanice en mij uitnodigde, maar bijvoorbeeld Rafael niet, terwijl hij al veel langer met hem bevriend is. Uiteindelijk kon Yanice niet komen en nodigde hij Rafael alsnog uit, maar die kwam niet omdat hij niet als tweede keus uitgenodigd wilde worden. Dat kan ik wel begrijpen. Op zijn verjaardag waren: Peach, Tatiana, Jason, Jax, Rody - een roodharige jongen die ik nog niet eerder heb genoemd, Cornel zelf en nóg een jongen die ik niet eerder heb genoemd: Damian. Eerst aten we lasagne. Ik zat tussen Jason en Damian in. Ik vind Damian erg aardig en kan goed met hem over boeken praten, omdat we van dezelfde boeken houden. Jax zat weer naast Damian en had zijn benen over Damian en mij heen geslagen. De rest zat op de andere bank. Het was avond en ik was weer meegereden met de moeder van Tatiana, dus ik ging naar huis als zij dacht dat het tijd was. Mijn mobiel was bijna leeg, dus ik legde die op de salontafel. Zo kwamen we op het idee om allemaal onze mobieltjes op de tafel te leggen zodat we voor één avond echt konden praten. Als je je mobiel pakte, moest je iedereen vijftig cent betalen, tenzij je gebeld werd. Ik vond het niet erg, want mijn mobiel was toch leeg. Toen Damian opstond om eten te halen, ging Jax naast me zitten. Ik voelde hem aanspannen als hij sprak of bewoog en ik rook zijn frisse geur. Mijn oma zou zeggen dat hij me had opgenomen in zijn aura. We keken een film waar ik niks aan vond, maar Jax' aanwezigheid alleen al was genoeg om mij te vermaken. Toen de film was afgelopen, begon voor mij het gezellige gedeelte pas echt. Ik weet niet wat er aan de hand was, maar we bleven allemaal doorpraten. Ik ben nog nooit onderdeel geweest van zo'n vloeiend lopend gesprek. We hadden het over films, boeken, muziek, games en nog meer dingen waar iedereen zijn smaak bij kon delen. En toen wilde Jax ineens een staarwedstrijd doen. Ik ben nog steeds gelovige van de theorie dat hij gewoon in mijn ogen wilde kijken zonder raar over te komen. Ik was steeds de eerste die in de lach schoot, maar zijn starende blik bestond sowieso uit een brede grijns, dus ik vond dan dat ik had gewonnen. En dan kietelde mij en wilde hij bewijzen dat hij me wel in zou kunnen maken met een wedstrijd adem inhouden. Telkens als we dat probeerden, prikte Damian in mijn wang, waardoor ik verloor. En dan schoten we beiden in de lach zoals kleine(re) kinderen dat zouden doen.
Op gegeven moment spitste ik mijn oren en hoorde het gesprek tussen Jason, Tatiana en Peach.
'Galadriel past echt bij Jax,' grinnikte Peach. Ik zag een speelse twinkeling in haar ogen terwijl ze naar Jason opkeek. Zijn arm rustte achter haar op de bankleuning.
'Niet echt,' zei hij grijnzend.
'Jawel,' kaatste Peach terug.
'Oké, eigenlijk wel,' zei hij uiteindelijk.
Ik voelde Jax weer tegen mij aan aanspannen, dus ik wist dat hij het ook hoorde. Ineens voelde ik me raar in mijn eigen lichaam. Vanbinnen had ik het gevoel dat ik heel zichtbaar rilde en dat mijn wangen knalrood kleurden. Vanbuiten was dat volgens Tatiana niet het geval.
De avond ging voorbij. Jax bleef bij Cornel slapen of zo, want hij volgde de rest niet naar buiten. Ik nam afscheid van iedereen en stapte met Peach en Tatiana de auto van Tatiana's moeder in.
En ik voelde me voor het eerst in een lange tijd voldaan.
Toen ik thuis kwam vertelde ik mijn ouders dat het 'wel leuk' was en plofte gelijk in bed, denkend aan hoe dicht Jax op me zat en aan hoe hij die glimlach niet van zijn gezicht af kon halen. Die prachtige glimlach.