Hoe het gister was

Ik wil vertellen wat er gister bij Peach' huis is gebeurd, maar ik weet nog niet helemaal zeker hoe ik me erover voel. De hele schooldag vergooid aan zenuwen... en het volgende is wat ik er voor terug kreeg. Ik weet nog steeds niet of het alles waard was. Alle dagen gespendeerd aan zorgen... Zorgen over vrijdag. De dag dat ik naar Peach' huis zou gaan, en daar zouden Peach, Tatiana, Yanice, Cornel, Rafael, ik en bovendien Jax ook zijn. Die dag was gisteren. Toen de laatste bel ging, waren Yanice, Peach, Cornel en Jax al wat eerder uit, dus zij waren al bij Peach' huis. Toen wij aankwamen, waren zij buiten en gingen we met z'n allen naar binnen. Ik kwam op de een of andere manier naast Jax te zitten, maar hij leek mijn gezelschap niet zo interessant te vinden. Hoewel we hebben gepraat en onze handen elkaar raakten toen ik hem thee gaf, leek hij naar Yanice te neigen. Jax en Yanice... dat ik daar niet eerder aan had gedacht. Hij wilde steeds maar dichter bij haar zitten. Tegen mij was hij gewoon beleefd zoals tegen iedereen. Jax en Yanice... dat idee was zo onverdraaglijk dat ik thuis letterlijk in het midden van mijn kamer ging staan en hoopte dat ik zou verdwijnen als ik daar maar lang genoeg bleef staan. Ik had niet het gevoel dat iemand het zou merken als ik in Peach' huis in tranen uit zou barsten. Niet dat ik dat gedaan heb. Ik ga niet dieper op het middaggedeelte in, want Jax en Yanice was iets, en verder was er niets aan de hand. Hoe kon Yanice dat doen? Hoe kon ze hem 'de enige aardige in de kamer' noemen, wetende dat ik een jaloers type ben? Hoe kon ze hem uitnodigen om op het voeteinde van haar bank te gaan zitten. Hoe kon ze mijn plaats naast Jax stelen toen ik opstond om thee te halen? Hoe kon ze naar buiten gaan om Rafael en Cornel - die eerder weggingen - nog wat intensiever uit te zwaaien, zodat Jax haar achterna zou gaan? Zou ze überhaupt aan mij hebben gedacht? Ik probeerde ernaar te glimlachen, maar ik hoop dat Jax zag dat ik me niet goed voelde in de situatie. Ik heb dit nog aan niemand verteld. Ze mogen niet weten dat ik hier onzeker over ben. Ik heb het een paar keer getypt en mijn duim zweefde dan over het verzend-knopje, maar ik heb nooit het lef gehad om er daadwerkelijk op te drukken. 'Ik denk dat Jax gevoelens heeft voor Yanice,' van Galadriel aan de WhatsApp-groep met Peach, Tatiana en Yanice. Delete.

Uiteindelijk bleven Yanice, Peach, Tatiana, Jason, Jax en ik eten. Peach en ik waren in de keuken om eten voor iedereen te maken. En zij gingen ineens doen, durf of de waarheid doen. Na afloop vroegen Peach en ik nog of we iets hadden gemist, maar niemand liet ook maar wat los. 'Wat binnen de muren gebeurt, blijft binnen de muren.' Jax' woorden. Wij waren godverdomme binnen die muren om eten voor JULLIE te maken. Zelfs Tatiana en Yanice lieten niets los. We hebben nu nog steeds het gevoel dat er iets ergs is verteld terwijl wij aan het koken waren.

Ik heb het gedaan. Nadat ik die alinea had getypt heb ik Peach op WhatsApp een berichtje gestuurd.
Ik: 'Ik denk dat Jax verliefd is op Yanice.'
Peach: 'Maar Jax doet tegen iedereen beleefd, dat heeft niks met Yanice te maken.'
Ik: 'Hij deed anders bij haar.'
Peach: 'Dat denk je gewoon te zien omdat je steeds op hem let als verliefde. Maar ik zag niet dat hij Yanice anders behandelde.'
Ik: 'Dankjewel. Dit gesprek heeft echt geholpen.'
Peach: 'Graag gedaan.'

Maar goed, nu ik een beetje opgelucht ben, kan ik terug naar vrijdag. Er waren twee hoogtepunten op de dag. Eén daarvan was het moment dat ik alleen was met Jax. Iedereen was even naar buiten en Peach was op de wc. Jax en ik zaten binnen. We hadden het over hoe klein Peach' wc was. Hij deed het praatwerk en ik lachte met het gevoel dat dat alles was wat het voor hem zou kosten om verliefd op mij te worden. En het andere moment was naar huis gaan. Ik zou eigenlijk met Tatiana en Yanice naar huis fietsen, maar Jason en Jax zeiden dat de weg die zij namen sneller was, dus ik ging met hun mee. Ik fietste naast Jason en Jax fietste achter ons. Het was donker en ik wilde snel thuis zijn, maar het moment met Jax was oneindig. Hij zei dat hij me niets zou laten gebeuren. Dat als er enge mensen kwamen, hij me zou beschermen. En toen was er een stroomstoring op verschillende plekken in onze streek. De straatlichten vielen uit. Hij kon niet zien hoe erg ik rood kleurde. En toen ik thuis was voelde ik weer de druk van het hele Yanice-Jax gebeuren. Ik ben verscheurd en ik voel me voldaan.