Diepgang op gala

Ik heb in mijn vorige dagboekbericht verteld dat ik door Cornel ben meegevraagd naar het gala. Kort daarna ben ik erachter gekomen dat Peach, Tatiana en Yanice al een pittige tijd lang Cornel hebben aangemoedigd om mij te vragen. Ze hadden een WhatsApp groep aangemaakt waarin ze met Cornel over mij praatten. Ik heb daar later - dus na ongeveer drie maanden - stukken van mogen teruglezen. Hij is heel lang heel verliefd op mij geweest - misschien nog steeds. Ik vind het jammer dat ik die gevoelens niet kan teruggeven. Maar ik waardeer zijn moed om mij te vragen.

Maar in ieder geval, er was dus een gala met alle eerste, tweede en derde klassen om het begin van het nieuwe jaar te vieren. Het stelde niet veel voor, het was gewoon een suf schoolfeest met verklede mensen, maar voor ons was het een manier om gratis wat met z'n allen te doen. Nadat ik Cornel had afgewezen met de woorden: 'nee, ik kan niet naar het gala,' voelde ik me lullig en wilde ik niet alsnog gaan. Maar toen gebeurde het volgende.

Peach is dus ongelooflijk verliefd op Jason, zoals ik al eerder heb gezegd. Ik vind ze echt leuk samen. Maar we - Yanice, Tatiana en ik - wilden dus heel graag dat zij naar het gala ging, omdat hij ook ging. Wij drieën zelf hadden geen plannen om te gaan. En uiteindelijk kregen we Peach zover om naar de stad te gaan met Jason en samen galakostuums te kopen. Maar Jason ging ook al met Jax, de jongen die ik leuk vind. En Peach durfde niet in haar eentje. Dus dan konden Yanice, Tatiana en ik net zo goed ook meegaan. En we gingen met z'n zessen naar de stad. Eerst was Yanice er niet, want zij ging eerst naar huis. Ik dronk een bananenmilkshake terwijl we op haar wachtten. We waren ook even de boekenwinkel ingegaan, omdat Tatiana en ik dat graag wilden. En toen Yanice kwam, werd het eigenlijk heel gezellig. We gingen kledingwinkels in. Jason schepte op dat hij maat M had, terwijl hij overduidelijk maat S had. We plagen hem altijd met zijn smalle schouders. Jax, Yanice, Tatiana en Jason bleven in die winkel, maar Peach en ik raakten claustrofobisch dus gingen even naar de technologiewinkel er tegenover. Later herenigden we weer in een andere kledingwinkel. Peach, Tatiana, Yanice en ik waren boven, Jax en Jason beneden. Jason kwam alleen heel even naar boven om Peach' galajurk te beoordelen en hij zei dat ze er goed uit zag. Ik smolt bijna weg. Daarna ging hij weer naar beneden, gevolgd door Yanice en Tatiana, die naar een andere winkel wilden. En toen kwam Jax naar boven. Ik was een soort van alleen met hem, want Peach zat in het pashokje. Jax en ik gingen op krukken zitten. Hij stelde me vragen waar ik antwoord op gaf voor zover ik kon, en dat was alles. Ik voelde me zo ongemakkelijk, dat ik vroeg of hij het erg vond als ik daar in de winkel ging lezen. Gelukkig vond hij het niet erg. Dus ik las Clockwork Princess, en hij begon vragen te stellen over de boeken die ik lees! En hij vertelde dat hij de meeste ook had gelezen, maar dat hij de series altijd in de verkeerde volgorde leest. Dat vond/vind ik een leuk karaktertrekje. Ik zei toen iets en was er uiteindelijk best trots op: 'Jax, je lijkt op de één of andere manier op een kunstenaar.' Hij bedankte me. En we praatten nog even totdat Peach de paskamer uitkwam. Ze vroeg of ik haar haarspeld goed wilde doen, maar het lukte mij niet, dus Jax schoot me te hulp en onze handen raakten elkaar!
'Jax, zou jij eigenlijk met elk meisje naar het gala gaan?' vroeg Peach.
'Ja hoor,' zei Jax.
'Je wilde toch met Hilda gaan?' vroeg Peach - die toen nog niet wist dat ik Jax leuk vond.
'Niet per se met haar, maar als ze mij vroeg zou ik ja zeggen. Dat zou ik bij bijna elk meisje doen,' zei Jax, 'ook al ken ik haar niet zo goed, dan kan ik haar leren kennen. Ik heb het met iedereen wel gezellig.'
En toen gingen we naar beneden, waar Jason kleren aan het passen was. Hij raakte in gesprek met Peach, en omdat Yanice en Tatiana in een andere winkel waren, praatte ik met Jax.
'Galadriel,' zei hij, 'waarom ga jij eigenlijk niet naar het gala?'
'Oh gewoon,' zei ik, 'ik heb niet echt zin.'
'Jammer, ik zou het leuk vinden als je gaat,' zei hij. Volgens mij meende hij dat.
'Jammer,' zei ik. Ik spitste mijn oren en merkte dat het gesprek tussen Peach en Jason veel beter ging.
'Ja,' zei hij. 'Weet je? Ik heb een nieuwe telefoon. Kan je je nummer erin doen?' Hij gaf me zijn telefoon.
'Is goed,' zei ik en pakte zijn telefoon die helemaal nieuw aanvoelde. Hij had nog maar twee contacten, zijn moeder en Cornel, zijn beste vriend. En ik voelde me vereerd om de derde te zijn. Ik noemde mezelf 'Galadriel de beste'. Ik heb laatst trouwens nog gevraagd of ik nog steeds zo heet in zijn contacten, en hij zei van wel.
'Ik vind het nog steeds jammer dat je niet gaat,' zei hij.
'Ik kan het aan mijn moeder vragen, maar ik denk dat ze het niet zo leuk zal vinden dat ik het op het laatste moment vraag,' zei ik.
'Geef jouw mobiel maar, ik WhatsApp je moeder wel namens jou. Ik ben goed in zulke dingen.'
Ik gaf hem mijn mobiel en hij gebruikte precies de woorden die ik ook zou gebruiken, het feit weglatend dat er ook jongens naar het gala gingen.
'Dank je,' zei ik en pakte mijn mobiel terug nadat hij klaar was. Ze zei uiteindelijk dat ik naar huis moest komen, en dat we het er dan over zouden hebben. Jason was klaar met passen, dus we gingen naar het fietsenpakhuis, waar Yanice en Tatiana uiteindelijk op ons wachtten.
We gingen allemaal naar huis en Jax riep, 'misschien tot vanavond!'
'Doei, schatje!' riep ik als grap. Ik was al de bocht om en kon niet zien hoe Jax reageerde.

Thuis zei m'n moeder dat ik kon gaan, dus ik kleedde me snel om en deed mijn haar goed. Ik draag nooit make-up, dus deed het die avond ook niet. Tatiana en haar moeder haalde me op. Yanice ging niet mee, dus we haalden alleen nog Peach op. Op het gala stonden we achter Jason en Jax in de rij. Jason zei dat Peach er goed uit zag. Jax zei niks. Mick, Cornel, Cem en Gerry waren er al. Rafael was er niet, want hij was bij zijn vader. Tatiana leek dit redelijk jammer te vinden. Jackie kon ook niet komen opdagen. Waarschijnlijk had ze het te druk met haar Japanse tekenfilms. Eerst ging Gerry alleen met de populaire kinderen uit onze klas om, maar voelde zich uiteindelijk niet bij hen thuis en kwam bij ons staan. Jax ging de hele tijd heel dicht op me staan en ik probeerde niet te blozen. Er draaide slechte muziek, niemand durfde te dansen, de eersteklassers waren druk, en alsnog leefde ik in het moment want Jax was superlief en stiekem was ik gerust dat Cornel me met rust liet. Mick wilde wel bij ons staan, maar hij was lid van de feestcommissie, dus hij was op meerdere plekken nodig. Uiteindelijk werd ik steeds opener tegenover Jax. Hij staarde best vaak naar mij, maar misschien kwam dat omdat we onze traditie voortzetten en steeds onaangekondigde staarwedstrijden hielden. Dit begon ooit op de verjaardag van Cornel, waar ik later nog wel wat over vertel. Hé, dat rijmt.
Uiteindelijk gingen Jax, Jason en Cornel eerder weg. Ik vond dat redelijk jammer, maar Jason moest weg en ze waren met de auto van zijn vader. Voordat Jax wegging, zei ik, 'ik ga je missen, Jax.' Hij trok een pruillip, mompelde wat en ging weg. Ik had hem bijna een knuffel gegeven. Bijna. En de rest van de avond heb ik het gezellig gehad met Peach, Tatiana en Gerry.

En ik zou er alles voor doen om die avond opnieuw te doen en de kans om Jax te knuffelen wél te grijpen.