de prins op het witte paard
Soms kom ik hem zomaar tegen.
Dan wil ik net een pak melk van de bovenste stelling in de supermarkt pakken, komt hij eraan gesneld op zijn glimmende paard.
Zijn haar altijd in de war, alsof hij net een reis door een zware windstorm heeft moeten afleggen.
Het is niet dat ik niet blij ben hem te zien, maar hij komt gewoon zo vaak ongelegen. Als ik na een lange fietstocht natgeregend bij mijn school aankom bijvoorbeeld, of als ik net de trein naar Zwolle heb gemist.
Nonchalant komt hij dan plotseling op zijn rijdier aan gereden; soms zelfs galloperend. Zijn harnas altijd even keurig opgepoetst, zijn voeten in de beugels.
De mensen die op dat moment in mijn omgeving zijn kijken meestal vol verbazing naar mijn prins op zijn witte paard.
Ik begrijp heel goed dat het voor hen heel vreemd moet zijn om zomaar een hemels wit paard en zijn dappere berijder de hoek om zien te komen.
Zelfs voor mij, is het na al die jaren, soms nog even schrikken.
Maar soms voel ik me ook gewoon vereerd. Dat de man van mijn dromen mij een bezoekje komt brengen tijdens mijn dagelijkse bezigheden. En dat hij zijn paard langzamer laat lopen zodat hij even net te lang in mijn ogen kan kijken zodra hij langs me voorbij komt. Ik kan dan even helemaal vergeten waar ik ben...
Misschien dat ik hem binnenkort tegen mag komen in mijn kamer, als ik me net gedoucht heb en ik mijn mooiste kleren heb aangetrokken.
Ik zal dan zonder te aarzelen bij hem achter op zijn paard springen, zodat we ons naar zijn kasteel kunnen spoedigen. Waar wij, natuurlijk, lang en gelukkig zullen leven.
En waar we op zijn gigantische hemelbed mogen springen tot we er bij neervallen.
Dan wil ik net een pak melk van de bovenste stelling in de supermarkt pakken, komt hij eraan gesneld op zijn glimmende paard.
Zijn haar altijd in de war, alsof hij net een reis door een zware windstorm heeft moeten afleggen.
Het is niet dat ik niet blij ben hem te zien, maar hij komt gewoon zo vaak ongelegen. Als ik na een lange fietstocht natgeregend bij mijn school aankom bijvoorbeeld, of als ik net de trein naar Zwolle heb gemist.
Nonchalant komt hij dan plotseling op zijn rijdier aan gereden; soms zelfs galloperend. Zijn harnas altijd even keurig opgepoetst, zijn voeten in de beugels.
De mensen die op dat moment in mijn omgeving zijn kijken meestal vol verbazing naar mijn prins op zijn witte paard.
Ik begrijp heel goed dat het voor hen heel vreemd moet zijn om zomaar een hemels wit paard en zijn dappere berijder de hoek om zien te komen.
Zelfs voor mij, is het na al die jaren, soms nog even schrikken.
Maar soms voel ik me ook gewoon vereerd. Dat de man van mijn dromen mij een bezoekje komt brengen tijdens mijn dagelijkse bezigheden. En dat hij zijn paard langzamer laat lopen zodat hij even net te lang in mijn ogen kan kijken zodra hij langs me voorbij komt. Ik kan dan even helemaal vergeten waar ik ben...
Misschien dat ik hem binnenkort tegen mag komen in mijn kamer, als ik me net gedoucht heb en ik mijn mooiste kleren heb aangetrokken.
Ik zal dan zonder te aarzelen bij hem achter op zijn paard springen, zodat we ons naar zijn kasteel kunnen spoedigen. Waar wij, natuurlijk, lang en gelukkig zullen leven.
En waar we op zijn gigantische hemelbed mogen springen tot we er bij neervallen.
27 nov 2003 - bewerkt op 28 nov 2003
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 25 mrt 2004 Liegen
- O 18 mrt 2004 Bezeerd
- O 07 mrt 2004 Mooie dag
- O 03 feb 2004 in het hoekje van...
- O 29 jan 2004 Obstipatie
- O 19 jan 2004 maandagavond, o poetisme
- O 09 jan 2004 Geen mooie woorden
- O 07 jan 2004 Contrast ( 1 )
- O 24 dec 2003 De dag voor Oekraine
- O 22 dec 2003 de mysterieuze verdwijning van... ( 3 )
- O 21 dec 2003 Over ik
- O 18 dec 2003 aan Timea ( 1 )
- O 18 dec 2003 Was ik maar de ezel!
- O 17 dec 2003 over God ( 1 )
- O 13 dec 2003 Slapen en geslapen worden