De verstrooide man in de trein
Er zijn bepaalde plaatsen die mij heel erg inspireren en creativeren om te gaan schrijven en dat zijn vooral openbare plaatsen zoals het station, in de trein, het vliegveld, in een vliegtuig, op de markt en de stad. Oh ja, en school natuurlijk. Als het maar druk is en er veel verschillende en aparte mensen te vinden zijn.
Gisteren zat ik in de trein met een vriendin. We zaten bij het raam en naast ons, aan de andere kant van het pad, zat een beetje een verstrooide man. Hij was op een wat oudere leeftijd, zag er een beetje onverzorgd uit, niet afschuwelijk onverzorgd, maar ook niet erg gezond. Hij zat een beetje ineen gedoken en onzeker bij het raam met een boekje op zijn schoot waarin hij wat zat te schrijven en tekenen. Af en toe keek hij mij en mijn vriendin aan alsof hij contact zocht, keek naar buiten, toen weer naar zijn boekje, zuchtte en ging weer verder met waarmee hij bezig was.
Uit nieuwsgierigheid ging ik me verzitten om een beetje te kunnen spieken in het boekje. Ik zag dat daar allemaal tekeningetjes in stonden zoals hartjes, poppetjes die in streepjes getekend waren en er stond tekst bij. Onder het tekenen en schrijven zuchtte hij vaak en af en toe mompelde hij wat in zichzelf.
Na hem ongeveer 5 of 10 minuten lang geobserveerd te hebben, kwamen we op de plaats van bestemming aan. We stonden op, maar we moesten even wachten op de mensen voor ons die nogal langzaam de trein uit wilden stappen. Daardoor bleven we net naast de verstrooide man staan.
Hij keek me aan, keek naar zijn boekje en zei verward: "Oh nee... De trein stopt en ze is er nog steeds niet! Ik zit hier al vanaf vanmorgen op haar te wachten om haar dit boekje te geven. Dit boekje waar zoveel voor haar in staat! Nee... Ze is er nog steeds niet. Nog steeds niet. Oh meisje, wat moet ik doen? Ze is er niet!"
Eigenlijk had ik best wel medelijden met de man, maar het feit dat hij héél erg naar alcohol stonk toen hij zijn mond opende, deed mij doen doorlopen. Ik had graag met hem willen praten, zo nieuwsgierig was ik wel, maar goed, de trein zou door rijden als we niet vlug uit zouden stappen.
Wat zou het verhaal zijn dat erachter zit?
Ennaira, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende