Het verband tussen dagboek en geschiedenis

Op de één of andere manier, hoe je het ook bekijkt, is dagboekschrijven in feite gewoon geschiedenis schrijven. "Dit gaat de geschiedenis in!" roept mijn vader wel eens als hij journaal zit te kijken. En zelfs dat hij dit roept wordt geschiedenis. Is nu geschiedenis. Heb ik nu geschiedenis gemaakt. Natuurlijk geen wereldwijde geschiedenis, maar geschiedenis is het, dat kun je niet ontkennen.
Ik vind het best wel fascinerend om na te denken over hoe fascinerend geschiedenis kan zijn en hoe je het fascinerendst fascinerende geschiedenis kunt maken waar ik in feite nu meer bezig ben, besef ik nu.
Goh, fascinerend zeg.

Maar wanneer is of vind ik geschiedenis eigenlijk fascinerend? Want geschiedenis is interessant; geschiedenisboeken, geschiedenisfilms, geschiedenislessen van mijn fascinerende geschiedenismakende geschiedenisleraar, maar de aller leukste geschiedenis vind ik nog altijd de geschiedenis die je zelf maakt, waar je (soms) over na kunt denken. Bijvoorbeeld wat je de volgende dag gaat doen. Iedere keuze die je maakt kunnen weer gevolgen en gebeurtenissen met zich mee brengen die je misschien wel altijd zullen bij blijven, of ze nu leuk, vervelend of aangrijpend zijn.
Daarom vind ik het mooi om dingen vast te leggen op papier. Kleine gebeurtenissen die ik misschien zou vergeten als ik het niet op zou schrijven. Kleine dingetjes die toch wel indruk hebben gemaakt, misschien zelfs heel veel, maar die tussendoor gebeurd zijn zodat ze mijn memoriekaart ontglippen. Daarom vind ik dagboekschrijven leuk. Ieder woord, iedere zin, iedere gezegde staat vast. In de poriën van het papier gesijpeld. Zwart op wit. Bewijsmateriaal. Hersenpan. Geschiedenis.
13 jul 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Ennaira
Ennaira, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende