Depressie relapse?
In deze tijd, wie zal zich niet verloren voelen. Dagen lijken op elkaar, een te kort aan variatie neemt ook je zin weg om iets vernieuwends te doen. Ik had veel te doen, veel met mezelf te bespreken dus deze tijd gaf mij de ruimte dit te doen. Maar nu...
Vrijwel altijd hartkloppingen, een constant gevoel van een te kort aan lucht, zuurstof. Diep willen ademhalen om bij te komen. Mij los voelen van de wereld, eigenlijk niets voelen. Geen geluk, niets is leuk. Verdriet wel, maar ook niet echt. Geen zin in dingen, geen zin om dingen te doen. Alles voelt zo, leeg, niets, weinig betekenend, inhoudsloos. Hele dagen liever op mijn stoel, staren, wachten tot de dag voorbij is. Constant moe maar ik slaap genoeg. Geen energie om de deur uit te gaan en mij echt ziek voelen als het wel moet. Afspraken afzeggen, want, ik weet niet waarom. Ja, omdat ik mij slecht voel maar het gaat verder dan dat. Ik voel mij gedissocieerd van alles om me heen, alles gaat langs te heen. Ik voel verdriet maar er is geen energie om verdrietig te zijn.
Het is een grote bad trip. De momenten dat ik even land, voel ik angst en heel veel woede. Onzeker richting relaties, ze willen wegduwen, vooral uit de wind houden want ik wil mij niet bezwaard voelen. Ik ben een last, niemand wil mij echt.
Alsof ik hier eerder ben geweest. Moeilijk om te geloven, of ik wil het zien, maar zou ik terug zijn gevallen in oude patronen? Kom ik er dan wel nog een keer bovenop... Het is anders nu, je zou denken, doe ik dan, na die ervaring weet je beter, maar ervaring werkt hier blijkbaar niet bij.
Vrijwel altijd hartkloppingen, een constant gevoel van een te kort aan lucht, zuurstof. Diep willen ademhalen om bij te komen. Mij los voelen van de wereld, eigenlijk niets voelen. Geen geluk, niets is leuk. Verdriet wel, maar ook niet echt. Geen zin in dingen, geen zin om dingen te doen. Alles voelt zo, leeg, niets, weinig betekenend, inhoudsloos. Hele dagen liever op mijn stoel, staren, wachten tot de dag voorbij is. Constant moe maar ik slaap genoeg. Geen energie om de deur uit te gaan en mij echt ziek voelen als het wel moet. Afspraken afzeggen, want, ik weet niet waarom. Ja, omdat ik mij slecht voel maar het gaat verder dan dat. Ik voel mij gedissocieerd van alles om me heen, alles gaat langs te heen. Ik voel verdriet maar er is geen energie om verdrietig te zijn.
Het is een grote bad trip. De momenten dat ik even land, voel ik angst en heel veel woede. Onzeker richting relaties, ze willen wegduwen, vooral uit de wind houden want ik wil mij niet bezwaard voelen. Ik ben een last, niemand wil mij echt.
Alsof ik hier eerder ben geweest. Moeilijk om te geloven, of ik wil het zien, maar zou ik terug zijn gevallen in oude patronen? Kom ik er dan wel nog een keer bovenop... Het is anders nu, je zou denken, doe ik dan, na die ervaring weet je beter, maar ervaring werkt hier blijkbaar niet bij.
16 mei 2021
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 27 sep 2023 We zoeken allemaal
- O 24 mei 2021 <>
- O 17 mei 2021 Wat ben ik
- O 16 mei 2021 Depressie relapse?
- O 09 mei 2021 Ik ben hier al zo vaak geweest
- O 08 jan 2020 het leven begint weer ( 1 )
- O 06 dec 2019 Het is veel ( 1 )
- O 26 nov 2019 Let's do it
- O 16 nov 2019 Ik geef mij gewonnen ( 2 )
- O 11 nov 2019 Nog even stil
- O 03 nov 2019 Hou vast hoor
- O 04 sep 2019 Easy ( 1 )
- O 05 aug 2019 Fundamenteel jezelf in de weg zitten ( 1 )
- O 09 jul 2019 Zal het ooit over gaan?
- O 13 jun 2019 <><>