Doet het je wel wat?
Zoals sommige hier weten, woon ik weer thuis.
Ik heb het hier echt onwijs moeilijk mee, echt niet normaal.
Elk moment dat ik hier ben voel ik me boos, gefrustreerd, onbegrepen of verdrietig.
Waarom? Omdat hij alleen maar aan zichzelf denkt en niet beseft wat de consequenties van zijn keuzes zijn.
Daarnaast hadden we samen besloten samen te gaan wonen en nu bepaalt hij gewoon dat ik maar terug naar me ouders moet en dat we maar even niet samen moet wonen. Maar mijn mening? Mijn gevoelens? Die doen er totaal niet toe.
Ook nu ik hem vertel dat ik maar bij iemand anders tijdelijk moet gaan logeren, bied ie niet eens wat aan.
Ik moet dan in een vet kut dorp gaan wonen tijdelijk, wat vet onhandig is met school en werk.
Het enige wat ie zegt is dat ie het niet slim vind. Maar als ik hem zeg wat is me optie dan, onder een brug wonen?
Reageert ie ook niet eens op, misschien met een oke.
Het geeft me gewoon het gevoel alsof ie helemaal niet om me geeft. Maar dat ik gewoon lekker makkelijk voor hem ben en dat daarom onze relatie door blijft gaan. Hij heeft alle ruimte, het huis waar we samen in woonden en in de periode dat ik het nodig heb en ik het moeilijk heb kan ik niet eens bij hem terecht.
Wat is dat dan voor relatie? Als je van iemand houd en diegene heb je hulp nodig en je heb de middelen, bied je diegene toch alle hulp aan?
Nu ook, moet ik huilen. waarom? Omdat ik me gewoon totaal ongewild voel door degene waar ik zielsveel van hou.
Het voelt alsof ik er niet toe doe, alsof ik niet belangrijk genoeg ben.
Nja ik weet het eigenlijk ook gewoon allemaal niet meer, behalve dat ik dit nauwelijks trek.
Ik ga maar weer
Ik heb het hier echt onwijs moeilijk mee, echt niet normaal.
Elk moment dat ik hier ben voel ik me boos, gefrustreerd, onbegrepen of verdrietig.
Waarom? Omdat hij alleen maar aan zichzelf denkt en niet beseft wat de consequenties van zijn keuzes zijn.
Daarnaast hadden we samen besloten samen te gaan wonen en nu bepaalt hij gewoon dat ik maar terug naar me ouders moet en dat we maar even niet samen moet wonen. Maar mijn mening? Mijn gevoelens? Die doen er totaal niet toe.
Ook nu ik hem vertel dat ik maar bij iemand anders tijdelijk moet gaan logeren, bied ie niet eens wat aan.
Ik moet dan in een vet kut dorp gaan wonen tijdelijk, wat vet onhandig is met school en werk.
Het enige wat ie zegt is dat ie het niet slim vind. Maar als ik hem zeg wat is me optie dan, onder een brug wonen?
Reageert ie ook niet eens op, misschien met een oke.
Het geeft me gewoon het gevoel alsof ie helemaal niet om me geeft. Maar dat ik gewoon lekker makkelijk voor hem ben en dat daarom onze relatie door blijft gaan. Hij heeft alle ruimte, het huis waar we samen in woonden en in de periode dat ik het nodig heb en ik het moeilijk heb kan ik niet eens bij hem terecht.
Wat is dat dan voor relatie? Als je van iemand houd en diegene heb je hulp nodig en je heb de middelen, bied je diegene toch alle hulp aan?
Nu ook, moet ik huilen. waarom? Omdat ik me gewoon totaal ongewild voel door degene waar ik zielsveel van hou.
Het voelt alsof ik er niet toe doe, alsof ik niet belangrijk genoeg ben.
Nja ik weet het eigenlijk ook gewoon allemaal niet meer, behalve dat ik dit nauwelijks trek.
Ik ga maar weer
12 dec 2012 - bewerkt op 12 dec 2012
- meld ongepast verhaal
-
Drankadem
woensdag 12 december 2012 10:26
Ik vind samen wonen best een big deal. Misschien is hij daar nog niet aan toe.
Vraag me af of je mee betaalde aan de huur, en waarom hij je eruit had gezet? Vaak ruzie ofzo?
En waarom ga je zelf geen kamer huren als je zo graag uit huis gaat? -
Tequilla
woensdag 12 december 2012 10:32
Nou we hadden samen gekozen voor die big deal, alleen zijn geeestelijke gesteldheid heeft nogal wat roet in het eten geschopt. Iets wat niet in de planning lag. Zelf had ie ook spijt van de keuze die die toen maakte door het uit te maken en me weg te sturen. In die moment maakt hij beslissingen waar hij later spijt van heeft. Ja ik betaalde mee aan de huur, we gingen toch SAMEN wonen. Keuze waar we beide achter stonden.
Vaak ruzie, nee nauwelijks. & Waarom ik geen kamer huur? Omdat die wel aanwezig moeten zijn.
Daarnaast gaat het me niet om het huis gaan, het gaat me om het feit dat het thuis niet gaat en dat ik bij hem wil zijn. Dat ik wil wonen in het huis waar we samen voor kozen.
Hij heeft die keuze ook heel bewust gemaakt en wou het nog liever als mij, en nu zit ik met de gebakken peren door zijn geestelijke gestelheid.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 mrt 2015 Zwanger en kwaaltjes ( 4 )
- O 02 apr 2013 Waarom? ( 1 )
- O 26 mrt 2013 Als ik had geweten. ( 2 )
- O 21 feb 2013 Praten? ( 5 )
- O 07 feb 2013 Gelukkig. ( 2 )
- O 04 feb 2013 Van dag tot dag.
- O 20 jan 2013 Definitief. ( 4 )
- O 20 jan 2013 Tijd om hem achter me te laten?
- O 12 jan 2013 Onbeschoft en asociaal. ( 3 )
- O 05 jan 2013 Diagnose. ( 1 )
- O 05 jan 2013 Alcohol. ( 2 )
- O 30 dec 2012 Verslonzen.
- O 22 dec 2012 Te ver. ( 2 )
- O 13 dec 2012 Rekening houden, behalve met mij. ( 2 )
- O 12 dec 2012 Je kan het niet.