Rekening houden, behalve met mij.
Wat ben ik toch blij dat ik deze site tegen ben gekomen!
Blij dat ik een plek heb waar ik me hart kan luchten en mensen luisteren!
Ik zit weer thuis na bij me vriend geslapen te hebben en raad is.. ik zit hier te janken.
Dit weekend zou ik daar slapen maar ze broer komt. Dus ik ben min of meer niet welkom.
Ik zie alleen het probleem niet, want als ik daar nog woonde zou ik er toch ook gewoon geweest zijn, me eigen ding doen terwijl ze gamen of what ever!
Maar als ik erover begin, om duidelijkheid te krijgen over alle plannen en etc word ie boos.
Hij trek het niet, kan het even niet hebben.. voelt zich net weer even beter.
Maar ik dan? Ik heb toch ook gevoelens? Omdat ik niet crazy in me hoofd ben, kan mij niets teveel worden?
Ik kan niet ergens verdrietig van worden? Ergens kwaad om worden of uberhaupt ergens gevoelens over of bij hebben?
Ik was opweg naar huis maar keerde weer om, omdat ik niet eerlijk vind dat ik degene ben die thuis in bed moet liggen te janken! Maar eenmaal terug aangekomen schoot ik er nog minder meeop, behalve dat het duidelijk werd dat ik alleen rekening met hem moet houden en andersom niet.
Ik ben zo verdrietig, zit weer te huilen in me bed. Hou kan ik mezelf toch zo wegcijferen voor hem, zo ben ik totaal niet.
Ik ben iemand die voor zichzelf opkomt, zegt waar het op staat. Iemand die niet met zich laat sollen, maar waarom laat ik hem dat dan wel bij me doen? Waarom laat ik hem wel over me gevoelens heen lopen? Waarom laat ik hem wel me hart elke keer opnieuw kapot trappen?
Waarom doe ik alles voor hem, terwijl 9 van de 10 x hij het eigenlijk niet verdient.
Waarom laat ik mezelf geen erkenning krijgen van hem voor alles wat ik doe, maar waarom laat ik me nog meer naar beneden halen.
Ik weet niet wat ik moet doen. Zal ik dit weekend gewoon niks van me laten horen? Kijken of ie me uberhaupt mist?
Maar wat als het hem niet eens boeit? Wil ik dat wel weten? Kan ik dat wel, niks van me laten horen?
Ik ben ook zo bang dat ie weer gaat gebruiken als ze broer komt en denk ook dat, dat de reden is dat hij me er niet bij wilt.
Ik maak mezelf weer helemaal gek. Gek met de gedachte dat ie dat gaat doen. Gek met de gedachte dat ik het ook maar moet doen, om hem klote en schuldig te laten voelen.
Waarom wel rekening met hem houden als dat andersom niet gebeurt?
Is hij daadwerkelijk zo gek of gebruikt hij het als excuus om ook maar een serieus gesprek met me aan te gaan?
Ik heb zo sterk ht gevoel dat we nooit meer samen gaan wonen en dat zijn woorden maar slechts leugens zijn.
Dat zijn doel is om weer uiteindelijk samen te gaan wonen een lokkertje is. Een leugen wat ie maar voor me neus houdt.
Ik haat mezelf zo erg!
Om het feit dat ik over me heen laat lopen, met me gevoelens laat spelen en niet zeg wat ik voel uit angst van zijn reactie.
Ik wil niet dat ik hem push tot zelfverminking of tot doordraaien, het voelt alsof ik achter alles de schuld ben.
En niemand ziet wat ik meemaak, alleen ik weet hoe die is en hoe die doet in die situaties.
Alleen ik ben degene op wie het afgereageerd word.
Blij dat ik een plek heb waar ik me hart kan luchten en mensen luisteren!
Ik zit weer thuis na bij me vriend geslapen te hebben en raad is.. ik zit hier te janken.
Dit weekend zou ik daar slapen maar ze broer komt. Dus ik ben min of meer niet welkom.
Ik zie alleen het probleem niet, want als ik daar nog woonde zou ik er toch ook gewoon geweest zijn, me eigen ding doen terwijl ze gamen of what ever!
Maar als ik erover begin, om duidelijkheid te krijgen over alle plannen en etc word ie boos.
Hij trek het niet, kan het even niet hebben.. voelt zich net weer even beter.
Maar ik dan? Ik heb toch ook gevoelens? Omdat ik niet crazy in me hoofd ben, kan mij niets teveel worden?
Ik kan niet ergens verdrietig van worden? Ergens kwaad om worden of uberhaupt ergens gevoelens over of bij hebben?
Ik was opweg naar huis maar keerde weer om, omdat ik niet eerlijk vind dat ik degene ben die thuis in bed moet liggen te janken! Maar eenmaal terug aangekomen schoot ik er nog minder meeop, behalve dat het duidelijk werd dat ik alleen rekening met hem moet houden en andersom niet.
Ik ben zo verdrietig, zit weer te huilen in me bed. Hou kan ik mezelf toch zo wegcijferen voor hem, zo ben ik totaal niet.
Ik ben iemand die voor zichzelf opkomt, zegt waar het op staat. Iemand die niet met zich laat sollen, maar waarom laat ik hem dat dan wel bij me doen? Waarom laat ik hem wel over me gevoelens heen lopen? Waarom laat ik hem wel me hart elke keer opnieuw kapot trappen?
Waarom doe ik alles voor hem, terwijl 9 van de 10 x hij het eigenlijk niet verdient.
Waarom laat ik mezelf geen erkenning krijgen van hem voor alles wat ik doe, maar waarom laat ik me nog meer naar beneden halen.
Ik weet niet wat ik moet doen. Zal ik dit weekend gewoon niks van me laten horen? Kijken of ie me uberhaupt mist?
Maar wat als het hem niet eens boeit? Wil ik dat wel weten? Kan ik dat wel, niks van me laten horen?
Ik ben ook zo bang dat ie weer gaat gebruiken als ze broer komt en denk ook dat, dat de reden is dat hij me er niet bij wilt.
Ik maak mezelf weer helemaal gek. Gek met de gedachte dat ie dat gaat doen. Gek met de gedachte dat ik het ook maar moet doen, om hem klote en schuldig te laten voelen.
Waarom wel rekening met hem houden als dat andersom niet gebeurt?
Is hij daadwerkelijk zo gek of gebruikt hij het als excuus om ook maar een serieus gesprek met me aan te gaan?
Ik heb zo sterk ht gevoel dat we nooit meer samen gaan wonen en dat zijn woorden maar slechts leugens zijn.
Dat zijn doel is om weer uiteindelijk samen te gaan wonen een lokkertje is. Een leugen wat ie maar voor me neus houdt.
Ik haat mezelf zo erg!
Om het feit dat ik over me heen laat lopen, met me gevoelens laat spelen en niet zeg wat ik voel uit angst van zijn reactie.
Ik wil niet dat ik hem push tot zelfverminking of tot doordraaien, het voelt alsof ik achter alles de schuld ben.
En niemand ziet wat ik meemaak, alleen ik weet hoe die is en hoe die doet in die situaties.
Alleen ik ben degene op wie het afgereageerd word.
13 dec 2012
- meld ongepast verhaal
-
Lezer
donderdag 13 december 2012 23:45
Op een gegeven moment zal ik toch voor jezelf gaan kiezen. Elke keer weer teleurgesteld worden is niet fijn. Natuurlijk zijn er ook misschien pluspunten. Maar wat jezelf ook al typt 9/10 verdient hij het niet, en haalt hij je naar beneden.
Of hij het als lokkertje gebruikt weet ik niet. Het zou kunnen dat je daardoor denkt, dat het goed gaat komen. Maar dan lijkt het nu meer op een negatieve vicieuze cirkel. Want hij komt niet over, dat hij tijd in jou steekt. Door aan je gevoelens te denken, en aan jou.
Je houdt van hem, daardoor verdraag je meer. Als dat je anders zou verdragen van iemand. Totdat de emmer echt vol bij je is, en je het ook anders aan weet te pakken.
Veel sterkte *Hugs*
-
*blue-sky*
vrijdag 14 december 2012 07:13
Lastig..
Ik lees ook een heleboel vragen en interpretaties, misschien een idee om hierover in gesprek te gaan, uitleggen wat deze situatie bij jou oproept en vragen wat zijn redes waren? Dan heb je duidelijkheid, weet je beter waar je aan toe bent (antwoorden kunnen ook niet leuk zijn), en weet hij ook wat het met jou doet..
Succes
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 mrt 2015 Zwanger en kwaaltjes ( 4 )
- O 02 apr 2013 Waarom? ( 1 )
- O 26 mrt 2013 Als ik had geweten. ( 2 )
- O 21 feb 2013 Praten? ( 5 )
- O 07 feb 2013 Gelukkig. ( 2 )
- O 04 feb 2013 Van dag tot dag.
- O 20 jan 2013 Definitief. ( 4 )
- O 20 jan 2013 Tijd om hem achter me te laten?
- O 12 jan 2013 Onbeschoft en asociaal. ( 3 )
- O 05 jan 2013 Diagnose. ( 1 )
- O 05 jan 2013 Alcohol. ( 2 )
- O 30 dec 2012 Verslonzen.
- O 22 dec 2012 Te ver. ( 2 )
- O 13 dec 2012 Rekening houden, behalve met mij. ( 2 )
- O 12 dec 2012 Je kan het niet.