Druivenplukken

Ooit gedaan? Druivenplukken?

Als het hier in Nederland weer wat frisser begint te worden en vooral wat regenachtiger, dan is het in het zuiden van frankrijk in de haute-beaujolais nog lekker warm en is het druiventijd. Vanuit heel Europa komen dan, vaak jonge, mensen om de boer mee te helpen om de druiven van zijn velden te halen. Met name de data waarop de druiven, en dat zijn er nogal wat, geplukt worden zijn van belang. Vandaar dat er dus veel mankracht nodig is.

Het is al effe geleden dat ik dit gedaan heb, maar ik zat gisteren aan mijn zelf geplukte beaujolais en bedacht me dat ik hierover nog niets had verteld. Ik kan het ten eerste aan iedereen aanraden die eens een keer wat anders wil dan dag in dag uit vakkenvullen, krantjes bezorgen of wat voor geestdodend weekendbaantje dan ook. Daarnaast leer je in een dag of 10 wat ECHT werken is. De van 9 tot 5 mentaliteit wordt hier overboord gezet. Je staat 's ochtend om half 7 op en werkt tot 6 a 7 uur 's avonds op het veld. Uiteraard wordt er goed voor je gezorgd, je krijgt uitgebreide pauzes met goed en vooral veel eten. Op de velden zelf is het plukken tot je een ons weegt, waarbij je overigens wordt voorzien van voldoende water of wijn. Iets anders heeft de boerencatering op het land niet in petto.

Het werk zlef is afzien, aan het einde van de dag lijkt het alsof je rug ieder moment uit elkaar kan vallen. De druiven hangen op zo'n 50 centimeter van de grond, dus je staat 10 uur per dag gebukt te plukken. Daarbij moet je zodra je emmer vol zit met druiven, deze emmer (a 10 kilo) de, vaak steile heuvel, afdragen naar de tractor waar de druiven in een soort van overontwikkelde badkuip terecht komen. Met diezelfde tractor wordt je 's ochtends gebracht en 's avonds weer gehaald van het veld. De sfeer op het veld zelf maken het plukken tot een zware maar leuke bezigheid. Er wordt gezongen, druivengevechten gehouden (met rotte druiven uiteraard) en je als je toch met je emmertje naar de tractor loopt kun je je dorst net zo goed even lessen met een glaasje wijn.

Na een dag van plukken kom je echter terecht in een bourgondische hemel, waarbij de boerin de meest fantastische gerechten op tafel tovert. Niks geen haute cuisine, gewoon grote stukken vlees, met heerlijke saus en zoveel wijn als je maar kunt drinken. Dat laatste heb ik geweten trouwens *hips*. Tot een uur of 10 a 11 vermaak je je met een mix van hardwerkende Fransen, Polen en Nederlanders, uiteraard onder het genot van een paar wijntjes. Talenkennis is niet echt nodig, handen en voeten werken uitstekend en het blijkt dat Fransen als ze willen best wel Engels kunnen spreken.

De 10 dagen vliegen voorbij, je maakt veel vrienden door de grote mate van verbondheid. Het werk is goed voor zowel je lichaam als je geest, je komt lekker fris in het hoofd terug en je kunt er gegarandeerd weer een jaartje tegenaan!