een nieuwe start
Om 4 uur werd ik wakker. Mijn zoontje huilde, hij wilde het flesje. Terwijl ik die maakte, pakte ik een koekje. Ik heb m weer teruggelegd. Ik moet me nu eens aan mijn belofte houden. Vanochtend begonnen met een glas lauw water. Bijna een uur later 2 droge beschuitjes en een pot thee. Neem elke keer een glas. Die consulente heeft me nog niet gebeld. Zal ik haar maar weer bellen? Ik wil niet al te triest overkomen. Maar ja, ik heb echt de hulp nodig van iemand die me begeleidt en motiveert.
Ik kon de slaap niet vatten gisteren. Hele tijd maar malen en denken. Ik heb net een week geleden de laatste zitting gehad voor mijn scheiding. Heeft bijna een jaar geduurd. Er moest zoveel geregeld worden, ouderschapsplannen, omgangsregelingen en alimentatie. Ik was net 6 weken zwanger van mijn tweede toen we uit elkaar gingen. Vele ruzies en gescheld. Hele zwangerschap alleen doorgekomen. Iedereen vindt het moedig van me en vindt me een sterke vrouw. Ik hou zelf dat masker voor. Ik ben sterk omdat ik meteen bij de eerste klappen van man heb gezegd, nee dit wil ik niet. Ik heb dezelfde nacht nog nieuwe sloten op de deur gezet en zijn spullen buiten de deur. Maar verdriet is er nog steeds. Ik heb geen verdriet om hem,nee dat niet. Het laatste greintje gevoel heeft hij die avond nu bijna een jaar geleden eruit geslagen. Nee, ik heb verdriet en pijn omdat ik mezelf ergens ben kwijtgeraakt. 4 jaar huwelijk waarin ik mezelf niet kon zijn. Die avond heb ik weer iets teruggevonden. Ik moest er eerst voor geslagen worden. Ik ben continu bang. Bang dat ik nooit meer de oude saf zal worden. Nooit meer zo intens lachen of ergens van kunnen genieten. Nooit meer impulsief iets ondernemen. Nooit meer the same.
Ik haar weer bellen. Ik moet.
Safiya, vrouw, 48 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende