El Bárbaro

Ik was nog niet eerder zo ver gekomen! Mijn spieren trillen. Maar de voldoening is enorm!

Hij begint eigenlijk vrij eenvoudig, recht omhoog. Je merkt wel dat hij wat moeilijker is, want de grepen zijn soms bijna te klein voor mijn handen. Veel poeder heb ik nodig.

Straks, verderop, als het steeds iets meer overhelt, en de zwaartekracht zijn tol gaat eisen, dan moet ik snel zijn. Want anders heb ik geen krachten meer om over de bolling heen te komen. Dat heb ik al een dozijn keer ervaren namelijk. Resultaat is dan dat ik met een rotgang van hem af slinger, de open ruimte in, en dan weer terug. Als het dan een beetje tegenzit, dan knal ik met mijn rug tegen een uitsteeksel. Nog even en dan moet ik snel, en liever geen tijd en kracht verspillen aan poederen.

Ik kom op het punt waar ik tot nu toe steeds faalde. De zwaartekracht trekt me naar beneden. De energie sijpelt uit armen, en ook wel uit mijn benen. De vorige keer stond ik er niet handig bij voor de volgende stap. Maar nu heb ik het beter gepland van te voren. Dus nu sta ik goed.

Ik moet nog een tricky stap doen, en het risico is aanzienlijk dat ik uitglij en naar beneden stort. Maar het moet. Ik voel een golf adrenaline. Ik doe het. En het lukt! Nu kan ik bij het enorme uitsteeksel met mijn handen! Snel, voordat ik niet meer kan.

Gelukt. Op de laatste stoot spierkracht in mijn armen, trek ik mij op. En dan ben ik over de bolling heen! Nu kan ik rusten wat ik wil. Even hangen, en genieten van het uitzicht. Ik kijk naar mijn maatje beneden. Thumbs up!

Ik voel me weer sterk en ga verder naar boven. Ik ken het hier niet. Toch nog best pittig zeg, want ik moet wel erg grote stappen nemen. Gelukkig heb ik lange benen. Je zult maar klein zijn, hoe doe je dat dan!?

En dan ben ik er. Gelukt! El Bárbaro!! YES!!!!!

Volgende keer doe ik hem nog een keer. Echt wel!