Oorlogje spelen
Ik zit op een Waddeneiland. In een duinpan. Op een kleed. Maria is net even naar het strandpaviljoen gegaan om ijsjes te halen. Ik zie haar in de verte, haar lange zwarte haren wapperen in de wind.
We hebben ijs nodig. Even afkoelen. Ik ben helemaal leeg. Heb een zwaar gevoel in mijn benen. Zo na het seksen. Was lekker heftig. En buiten is HET heerlijk! Dat vindt Maria ook.
Ik droom wat weg. Op de achtergrond hoor ik het geruis van de zee, het blaffen van een hond, en ge-pief-paf-poef van spelende kinderen. Ik sluit mijn ogen en geniet van de zon.
Opeens schrik ik van een stemmetje dichtbij me, dat zegt: "Ze spelen oorlogje." Het is een klein peuter-jochie van een jaar of drie. Hij doelt op de wat oudere kinderen verderop in de duinen.
Ik glimlach en antwoord: "Ja, ze spelen oorlogje."
- "Oorlog is niet leuk, want dan schieten ze elkaar dood."
"Ja dat is zo. Maar hier is gelukkig geen echte oorlog."
- "Als er ergens oorlog is, moet je er NIET naartoe gaan." En hij rent weg omdat zijn ouders hem roepen.
Ik glimlach weer. Het jongetje heeft groot gelijk. Als er ergens oorlog is, moet je er NIET naartoe gaan. Had iedereen maar die keuze.
wemahorst, man, 52 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende