Eten en ik

Potverdomme, wat hebben we weer een ruzie.
Overdag negeer ik 'm het liefst en vind ik het heerlijk om te voelen dat ik 't mis. In de avond, na het avondeten, wordt het verlangen te sterk en pak ik wat ik pakken kan.

De laatste tijd ben ik aangekomen (en m'n moeder maar zeggen, zodra ik iets zeg over m'n buik: ik zie het niet hoor!). Ook ben ik bleek en zei m'n buurvrouw zeer gevat: "je ziet er niet uit". Merci! Ach, ze bedoelde dat ik er moe uit zag zei ze en ze heeft ook helemaal gelijk. Ik zie er ook niet uit.

Ik vind het naar om me aan te kleden, te wassen en douchen al helemaal; omdat ik dan met mezelf geconfronteerd wordt. Douchen doe je naakt en he, daar is mijn dikker geworden lichaam. Met aankleden hetzelfde verhaal. Het is ook dat m'n eten steeds omhoog komt, maar echt spugen kan ik helaas niet. Zou wel opluchten. Net op de bank heb ik het zakje yoghurtpepernoten opgegeten, een mergpijpje en samen met mam een zak ribbel naturel chips, want ze had zin in zout en ik, ja ik kan niks laten liggen wat voor m'n neus ligt. Jeej.. En dat terwijl ik echt een onwijs goede dag had. Zo ging 't gister ook al. Afijn, vanaf nu maar gewoon boven zitten 's avonds, dan kan ik niks pakken behalve thee. En ja, het zou goed zijn natuurlijk om naar de sportschool te gaan. Uiteraard. Maar dat zou ook zwaar vermoeiend zijn. Teveel moeite dank u. Vanavond had ik na het eten trek in vla, gezonde 0%vet vla. Dat hadden we niet in huis, maar ik wilde het wel hebben. Resultaat: ik liep buiten naar de supermarkt die een paar straten verder zit. Ik liep als een zombie, maar toch, ik liep buiten, alleen. Het was best knap. Vanmiddag liep ik ook in een andere supermarkt om boodschappen te doen, maar daar was ik met papa met de auto naartoe gegaan. Die boodschappen moeten er komen, dus dat is niet erg. Alleen zelf ergens naartoe gaan is een te grote stap. Dus vanavond was best goed. Binnen een kwartier was ik terug, maar toch. Chapeau voor mij. Ik heb gewoon even geen zin meer om die sterke meid te zijn die altijd zo energiek en vol positiviteit zit. Ik heb gewoon even tijd nodig om binnen te zitten, tot rust te komen, niet sterk te hoeven zijn. Alleen zal ik dinsdag en woensdag toch naar amsterdam moeten voor dat tentamen. En vrijdag ook, daarna zelfs oppassen. Ach, wie weet gaat het alweer wat beter tegen die tijd. En anders zien we dat dan wel weer. Voor nu is het ongelooflijk dat vandaag vrijdag is en dat ie alweer bijna om is en dat het dan morgen zaterdag is. De dagen gaan aan me voorbij, moet steeds voor mezelf bedenken welke dag het ook alweer is (niet dat dat nieuw is voor me..).

Ik ben niks waard en vind dat even fijn ook, hoe gek dat ook klinkt. Het is niet dat ik zielig ben of wil zijn, het is gewoon dat ik even rust wil. En ik vind ook gewoon dat ik dat heb verdiend, die rust. Heb genoeg kracht getoond, het is nu wel even goed zo. Ajuus.