FF zeuren: huisgenoot

Ik wil gewoon ff zeuren en zeiken over mijn huisgenoot. Ik woon hier nu ruim een jaar via beschermd wonen. Huisgenoot, laten we haar Suus noemen, woonde hier toen al, al een hele tijd alleen. Dat vond zij vreselijk, ze kan helemaal niet alleen zijn. Ik woonde hiervoor gewoon op mezelf, en vond dit heerlijk, maar dit ging gewoon niet zo goed.

Dus nu woon ik hier. Met iemand die ik nooit zelf uitgekozen zou hebben als huisgenoot. Sowieso zou ik eigenlijk nooit huisgenoten hebben gekozen. Laat mij maar lekker alleen. Maar de situatie is nou eenmaal zo. Op zich kunnen we soms best wel met elkaar lachen. Maar dat weegt gewoon niet op tegen de dingen waar ik me zo aan erger en irriteer. Ik heb mijn problemen, zij heeft de hare. En we zijn zó totaal verschillend, willen en verwachten ook hele andere dingen.

Toen ik hier net woonde kon/durfde ik echt helemaal mijn grenzen niet aan te geven. Dus zat Suus de hele avond bij mij op m'n kamer. Zo "gezellig" met z'n tweeën. Ik wilde gewoon alleen zijn. Ik heb het eerste jaar álle boodschappen gedaan voor ons beiden. Zij had tenslotte last van haar rug, straatvrees, kon moeilijk lopen en weet ik veel wat nog meer. Voor mezelf had ik nooit zoveel nodig (eetstoornis he...), dus drie kwart van de boodschappen was voor haar. Ik ging zelfs naar de winkel als ik zelf niets nodig had, maar Suus wel. En ondertussen lag zij alleen maar op bed. Inmiddels is het zo geregeld dat zij haar boodschappen bestelt en thuis laat bezorgen, omdat de begeleiding het ook te gek vond worden. Alleen lukt dat bestellen haar natuurlijk niet alleen, dus moet ik dat doen. Maarja, dat is minder moeite dan elke dag boodschappen doen knipoog

Dan het schoonmaken hier in huis. Er komt elke week iemand om ons hier bij te helpen. Nouja, ons? Mij dus. Want Suus doet niks. Zij kan niet schoonmaken als er op haar vingers wordt gekeken. Dus maak ik samen met begeleiding die 2 uur schoon. Afspraak is dat Suus in haar eigen tijd iets doet, en dat iets is de vaatwasser 1x in en uit ruimen... in een week. En als het lukt (wat dus nooit het geval is) nog een doekje over de aanrecht halen. In het begin heb ik vaak aangegeven dat ik het niet eerlijk vond, dat ik veel meer doe dan zij... Maar inmiddels heb ik me er maar bij neergelegd. Wat moet ik anders?

Maar wat ik nog het meest frustrerend vind ik het gevoel dat ik constant in de gaten gehouden word. Ik slaap op zolder. Loop ik naar beneden, is het "Wat ga je doen? Ga je naar beneden? Ga je naar de WC? Wil je koffie voor me meenemen?" Kom ik thuis, is het "Wat ben je laat? Wat heb je gedaan? Waar ben je geweest? Wil je koffie voor me meenemen?"

En dan de avonden/nachten. Suus gaat zo rond 20u slapen, maar wordt dan meestal rond een uur of 12 wel een keer wakker. Ik ben dan nog wel op. Dan komt ze dus standaard naar mijn kamer toe. Op zich niet zo erg, maar ze is dan áltijd zo onder invloed van (véél) medicatie, slaap, alcohol en weet ik veel wat, dat ik echt niet snap wat ze nog komt doen. Ze ploft op de bank en begint vrijwel meteen weer te snurken. Probeert een shaggie te draaien, wat nooit lukt, en wil dan een sigaret van mij. Die ze vervolgens nier aftikt in de asbak als ik haar daar niet elke 30 seconden aan herinner... Dus dat ding belandt op mijn bank, op mijn been of waar dan ook. Fijn!

Zo. Ik kan nog wel ff doorgaan maar ik ben het weer even kwijt. Sorry voor mijn gezeik. Argh, ik word soms gewoon helemaal gek hier!!
23 aug 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van calinnero
calinnero, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende