Fijne avond met mama

Vandaag stond ik al moeilijk op. Het was weer alsof ik onder rotsen bedolven lag en eerst al die rotsen op moest tillen, voor ik enigszins wakker werd. Dat gevoel had ik altijd toen ik m'n medicijnen nog niet had/die nog niet werkten. De ontstekingsremmers voor mijn keelontsteking zorgden ervoor dat mijn medicijnen niet meer (goed) werkten, dat wist ik, maar ik had niet verwacht dat het zo'n impact zou hebben. Donderdagavond kon ik opeens niks meer, vrijdag ook en vandaag was ik ook de hele dag door en door vermoeid. Toch was vandaag een fijne dag.

Vanochtend, na het opstaan, was ik met mijn oppaskindje op mijn werk (strand) gaan zitten. Helemaal fijn met die zon! Rond een uur of 2 was zijn moeder weer thuis en ging ik naar een van m'n (letterlijk en figuurlijk) grootste vriendinnen. We besloten samen naar de stad te gaan en hebben ons daar, na een wandeling over de markt, genesteld op een terrasje in het zonnetje. Superfijn en o, wat een lekkere broodjes hebben we gegeten! Helemaal goed dus.

Eenmaal weer thuis, zo rond een uur of half 5, legde ik mijn hoofd op mijn moeders schoot en ben ik in slaap gevallen. De hele tijd was ik moe en duf en na het eten wilde ik er toch echt even uit, het was zulk lekker weer. Zin in de drukte van de stad had ik niet en ook had ik geen zin om naar het strand te rijden. Mama ook niet. Toch wilden we lekker even ergens zitten waar wel gezelligheid was, maar geen drukte. Een mooi pand bij het surfmeertje besloten we dan maar.

Zo hebben we de hele avond op het strandje daar gezeten, koffie en thee (ik dan, mama zat aan de rose) gedronken en gekletst/gepraat. Gewoon heel erg fijn, om daar met mama te zijn. Tweeënhalf uur, want om half 11 was het toch wel erg afgekoeld en we zouden het niet laat maken. Gepraat over mama, over mij, over broer, over papa, over mensen in het algemeen, over opa en oma, over haar zussen en overleden broer, over de leuke jongen van mijn studie, over alles wat ons bezig houdt eigenlijk. Gewoon weer heerlijk, net als ons reisje naar Maastricht, toen konden we ook zo heerlijk praten. Ik heb haar ook gezegd dat ik hoop dat ze wel iemand heeft als uitlaatklep, dat ze wel met iemand moet praten. Ze zegt dat ze dat ook wel doet en ik hoop ook dat dat zo is, al geloof ik er vrij weinig van. Ach, komt wel goed.

Mijn moeder: mooi, lief, sterk.