flipflop your 18+ mydilid

*

PLEZIER
hebben in
leven dat is
het: 'plezier hebben' in
wat je ook maar doet!
Is dat ook niet eigenlijk in
principe wat alle andere planten en dieren
doen tussen ontstaan en vergaan? Het enige 'verschil'
is ons 'menselijk{er}' bewustzijn,
maar voor de rest komen
we voort 'uit dezelfde
bron'!

@

ONZE
zintuiglijke informatie
komt nu eenmaal
tot ons via onze
lichamelijke/geestelijke zintuigen
in ons geheugen
terecht.

@

Levenslang
{zolang we leven}
komt komt er onafgebroken
allerlei informatie van buiten
naar binnen.

Dat
gebeurt dus
{zoals we al eerder en vaker
kunnen hebben zien in myDi!}
via ons horen, zien, tasten,
ruiken en proeven:
uiteindelijk kan al die informatie
{'in formatie'}
langs miljarden zenuwcellen
ook onze hersenen bereiken
{indien en in welke dan ook maar enigszins aanwezig},
die weer een deel van ons
zenuwstelsel
vormen
...

Hoe
dat proces
PRECIES
verloopt laten we hier en nu
nog maar even achterwege,
misschien komt dat nog later wel eens een keer
'aan de orde'?

Van belang is vooral
dat we ons realiseren dat deze [minstens] vijf
verschillende soorten van informatie een heel onderscheiden
{EN
'gemengd'} bereik
hebben
...

Zwart
~wit gesproken
komt wat we horen vanuit de 'oceanische baarmoeder'
meestal al van verder weg dat wat we kunnen proeven:
het bereik van die 'in formatie' van horen tot proeven enzovoorts,
neemt als het ware af!
Met andere woorden:
om via proeven, ruiken, tasten informatie door te geven,
moeten we letterlijk dichter bij iemand in de buurt zijn
dan om iemand via horen en zien te bereiken
en te 'verrijken':
myDi is daar dan ook
{nog steeds}
een typisch voorbeeld van?

We kunnen elk ander
'alleen maar' lezen & 'aanvoelen',
maar om elkander echt te kunnen zien,
horen, ruiken, voelen en proeven is 'n 'echte' myDi
meeting nodig: aanraken en [be]tasten
is dan ook meestal nog steeds niet hetzelfde:
het is niet 'zomaar' afwijkend/puberaal/ehibitionistisch [wan]gedrag,
van geen van beide 'partijen' dat we elkaar zowel willen lezen/zien,
horen/voelen, als {soms} ook nog verder kunnen aanraken & 'betasten'
laat staan om over te gaan tot het meest favoriete mydionderwerp het met
elkaar vrijen, zoenen en verder ingaan op en tot 'elk' ander:
sommige lusten er schijnbaar/blijkbaar wel pap van
als je afgaat op hun beschrijvingen van kussen,
blussen, sussen, fussen en 'van tussen',
terwijl weer andere mydiertjes zich vooral beperken
tot het uiten van woeste kreten als 'poepen',
'neuken', 'plassen' ensow
voorts?

Er lijkt ook
een duidelijke 'afkeer' aanwezig te zijn
tot 'anderssoortigen' [onder de twaalf of boven de dertig?],
ouders, leerkrachten, bejaarden in het algemeen [behalve oma's & opa's?],
andere rassen en/of culturen, talen & volle zalen met leerlingen,
werknemers, kassamiepjes & kantoor~'bedienden'
of arbeiders en boeren, burgers & enge buitenlui/binnenlanders als mogelijke aanranders,
verkrachters & wurgers
{of NOG erger?}!

Genoeg 'getruttel'!!!

Het is dus in feite
allemaal een kwestie van het in staat zijn
om ons 'in formatie' te herinneren en er 'iets'
mee te doen in ons dagelijks mydileven
[en laten we ook die hijgende hormonen & andere stijgende stof-
jes en plofjes maar even buiten beschouwing laten voor het moment:
daar zijn weer heel andere soorten mydispecialisten voor van [on]rijpe leeftijd,
ervaringen, voorkeur &
afkeer?]!

We
'{h}erkennen' dus
al met al
van alles en nog wat
op onze myditijd- & ruimtereizen!?
"IETS"
wat we ooit hoorden,
zagen, voelden, roken, proefden of be-
& aftastten: we drukken iets uit
wat ooit is ingedrukt
en afgedrukt in ons 'eigen' geheugen
al of niet met allerlei aanverwante toeters & bellen,
nagels & vellen, pitten
& pellen.

We
kunnen
ons nu eenmaal
meestal niet iets 'her inneren'
als dat niet
EERST
'ooit eens' in de
EEN
of Andere vorm al had plaatsgevonden
en de [on]nodige sporen had achter gelaten
in onze grijze
massa?

We
kunnen pas
'her kennen' wat
we ooit eerder hoorden,
zagen, 'droomden'
enzovoorts!

"HET"
is in
ons 'geheugen' bewaard
en opgeborgen, weggestopt
of op een Troon geplaatst
om vervolgens verafschuwd of vereerd te worden
en dergelijke
{take your pick,
make a flick,
play with your dick of krijg de
EEN
of Andere al dan niet clitorale kick
with or without a little help
from your friends!}?

Ons geheugen,
niet in de eerste plaats
beschouwd als opslag-plaats van allerlei 'loslopende' informatie,
maar ten eerste vooral als een proces
van infromatieverwerking
schijnt als het ware in [minstens] drie fasen
te werken?

Informatie van buiten
moet eerst 'ingedrukt' gaan worden
en daarna 'afgedrukt'
om uiteindelijk te kunnen worden
'uitgedrukt'.

Alweer dringt de ver-
gelijking zich aan ons op met de mydigelijkenissen- & allerlei andere mydibibelverhalen
EN van de 'hoofdleus' der zestiger jaren:
'turn on', 'tune in' & 'drop out',
oftewel input,
focussing & output
in alle [on]mogelijke variaties
& creatieve pogingen tot
EINDELIJK
'eens iets
anders'?!

Anyway,
dit loopt [alweer] veel te ver uit?
De meeste mydiertjes schijnen er iets op tegen te hebben
om iets te lezen van iets dat langer is dan
EEN
vinger plus een lange teen of twee
en de lengte van de gemiddelde
myditong
o.i.d.?

Kortom:
eerst 'in formatie'
'in drukken',
dan
'af drukken'
en ten slotte
'uit drukken':
'in formatie'
'op nemen',
dan
'op slaan'
and finally last but not least
'weer geven'.

Nemen,
slaan & geven:
'muchomacho~bonobonaler'
KAN
'het' haast
niet?






@