Geen telefoontje.
Ik heb onlangs in het ziekenhuis gelegen en ben een maand uit de running geweest.
Ik kon helemaal niks en dokters wisten niet wat er met mij aan de hand was, en nog steeds niet.
Sinds kort werk ik soms een paar uurtjes en volg ik paar uurtjes school.
Maar in verhouding nog erg weinig, ik ben gewoon te snel uitgeput.
Daarnaast is mijn partner ook ziek geworden, maar meer geestelijk, verward etc.
Dat vergt ook energie, energie die ik eigenlijk al niet heb.
Ik heb dieet moeten volgen, histamine vrij.
Wat een ramp is dat, je kan nauwelijks wat eten.
Maargoed het is voor een goed doel.. om er achter te komen wat ik nou eigenlijk heb..
Me dokter denkt eventueel aan een zeldzame ziekte/aandoening, genaamd Mastocytose.
Ik zit onderhand al 3 weken in spanning af te wachten op ze belletje, en vandaag was het dan zover!
Mijn dokter zou mij bellen met hopelijk de uitslagen van mijn onderzoek.
Daar zit ik dan samen met mijn moeder op de uitslag te wachten.. wachten op dat telefoontje..
Een uur later geven we toch de hoop op dat de dokter nog zal bellen.
Conclusie: de hele dag in spanning gelopen voor niets!
Morgen maar zelf even bellen naar het ziekenhuis, ik wil toch echt wel weten wat ik heb!
Flink balen dus, nu nog langer in spanning zitten.
Ik kon helemaal niks en dokters wisten niet wat er met mij aan de hand was, en nog steeds niet.
Sinds kort werk ik soms een paar uurtjes en volg ik paar uurtjes school.
Maar in verhouding nog erg weinig, ik ben gewoon te snel uitgeput.
Daarnaast is mijn partner ook ziek geworden, maar meer geestelijk, verward etc.
Dat vergt ook energie, energie die ik eigenlijk al niet heb.
Ik heb dieet moeten volgen, histamine vrij.
Wat een ramp is dat, je kan nauwelijks wat eten.
Maargoed het is voor een goed doel.. om er achter te komen wat ik nou eigenlijk heb..
Me dokter denkt eventueel aan een zeldzame ziekte/aandoening, genaamd Mastocytose.
Ik zit onderhand al 3 weken in spanning af te wachten op ze belletje, en vandaag was het dan zover!
Mijn dokter zou mij bellen met hopelijk de uitslagen van mijn onderzoek.
Daar zit ik dan samen met mijn moeder op de uitslag te wachten.. wachten op dat telefoontje..
Een uur later geven we toch de hoop op dat de dokter nog zal bellen.
Conclusie: de hele dag in spanning gelopen voor niets!
Morgen maar zelf even bellen naar het ziekenhuis, ik wil toch echt wel weten wat ik heb!
Flink balen dus, nu nog langer in spanning zitten.
29 okt 2012 - bewerkt op 29 okt 2012
- meld ongepast verhaal
-
*.Angel.*
maandag 29 oktober 2012 19:31
Pfoe wat vervelend dat je niet gebeld bent.. Hopelijk hoor je morgen alsnog de uitslag, en valt deze mee!
-
Tequilla
maandag 29 oktober 2012 19:32
Dankje *.Angel.*, ik hoop het ook!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 mrt 2015 Zwanger en kwaaltjes ( 4 )
- O 02 apr 2013 Waarom? ( 1 )
- O 26 mrt 2013 Als ik had geweten. ( 2 )
- O 21 feb 2013 Praten? ( 5 )
- O 07 feb 2013 Gelukkig. ( 2 )
- O 04 feb 2013 Van dag tot dag.
- O 20 jan 2013 Definitief. ( 4 )
- O 20 jan 2013 Tijd om hem achter me te laten?
- O 12 jan 2013 Onbeschoft en asociaal. ( 3 )
- O 05 jan 2013 Diagnose. ( 1 )
- O 05 jan 2013 Alcohol. ( 2 )
- O 30 dec 2012 Verslonzen.
- O 22 dec 2012 Te ver. ( 2 )
- O 13 dec 2012 Rekening houden, behalve met mij. ( 2 )
- O 12 dec 2012 Je kan het niet.