Gesprek papa.
Ik ben al langer dan een week echt heel erg zenuwachtig. Zijn goedkeuring is blijkbaar belangrijker voor mij dan ik dacht. En de kans dat hij het allemaal goed keurt is ongelooflijk klein.
De brief die ik samen met Marco heb gemaakt, neem ik mee. Het plan is om hem dat eerst voor te schuiven zodat hij echt het hele verhaal leest voordat hij gaat reageren. Ik heb een emmertje op mijn hand getekend. Ook dat was een tip van Marco. Zodra ik wild met mijn armen ga zwaaien tijdens het praten, zie ik het emmertje en weet ik dat ik rustiger aan moet doen. Als ik rustig blijf, blijft hij dat waarschijnlijk ook.
Ergens vind ik het fijn dat het gesprek zo vlak voor vertrek is. Alles staat al vast. Hij kan er niets meer aan veranderen. Maar ik kan me voorstellen het voor hem niet fijn is. Hij krijgt niet de tijd om te wennen aan het idee.
Pff.. Ik heb de neiging straks gewoon lekker de verkeerde kant op te rijden en de hele afspraak te vergeten. Maar dat kan ik niet maken.
Dit is het eerste moment waarop mijn doorzettingsvermogen pas echt heel erg getest wordt. Even doorbijten.
vizslazeus, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende