Gewicht

Gewicht vind ik iets moeilijks. Ik geloof dat ik er vaker over geschreven heb. Ik was altijd heel dun, ik pas qua broek in het kleinste maatje van de H&M, pas de meeste broeken niet bij andere merken. Op de middelbare school kreeg ik vaak te horen: "Je bent zo dun!" "Je bent zo wit!" "Je bent zo dun en wit!" Want ik snel bruin werd ik ook niet. Op den duur werd mijn respons op dat ik zo dun was: "Ik ben niet dun, jij bent gewoon dik." Dat werd niet in dank afgenomen, want dat was een belediging. Ik at werkelijk alles wat ik wilde eten, at zakken drop en pakken koekjes naar binnen, at veel avondeten, maar ik kwam gewoon niet aan. Waarom is "Je bent zo dun" dan geen belediging? Het was immers wel bedoeld als: jij bent anders en dat mag je niet zijn. Jij bent niet goed genoeg. Jij voldoet niet aan de norm.

Afgelopen half jaar beweeg ik denk ik minder. Ik heb ook minder stress. En ik kom aan. Mijn buik begint een beetje over mijn broek te puilen en mijn broeken gaan steeds minder gemakkelijk aan. Rokken die eerder te los zaten, beginnen te passen. Fijn! Ik kom aan! En toch heb ik er moeite mee. Jarenlang heb ik hetzelfde gewicht gehad. En nu begin ik ineens te groeien. Ik vind het wennen. Mijn neiging is om terug te willen naar mijn oude gewicht. Ik ben begonnen met sporten onder het mom van: dat is gezond. Sporten is ook gezond. Maar stiekem ben ik gewoon bang om dik te worden. En dat, terwijl mijn gewicht waarschijnlijk nu eindelijk gezond begint te worden.

Eergisteren zat ik naast mijn moeder op de bank. Zij vergelijkt haar benen met die van mij en zegt: "jouw benen zijn dikker dan die van mij!" En ik schaam me. Ik zeg: "ja ik ben een beetje aangekomen". Zegt mijn zus: "Vroeger was ze ook een dikkertje, toch?" Ik wil het niet, maar het raakt me. Als ik vraag of het niet erg is dat ik ben aangekomen, zegt mijn zus dat het juist goed is. Maar het zit diep.

Ik vind gewicht lastig. En ik weet dat ik niet alleen ben hierin. Dingen zouden niet om gewicht moeten gaan, en toch gaan ze dat wel. Je bent nooit goed genoeg. Je bent altijd te dik of te dun. Je bent gegroeid of afgevallen. Ik hoorde het thuis ook. Mijn moeder die heel slank is en zegt dat ze op gewicht moet blijven. Mijn vader die 5 kg moet afvallen om niet te dik te worden en daarom geen melk meer in zijn koffie neemt. Waarom dat gehamer als het niet gevaarlijk is?

De opmerking van mijn zus zit hem waarschijnlijk in het feit dat ze erg veel moeite gedaan heeft om aan de komen, daar een lactose-intollerantie aan over heeft gehouden en nu juist onbedoeld afvalt. Jaloers? Misschien?
31 aug 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Morgenrood
Morgenrood, vrouw, 30 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende