gewoon weer erdoorheen
Ik ben op. Morgen gaan we een dagje naar friesland voor de verjaardag van mn vader en ook nog eem beetje voor mn moeder en dat moet gezellig zijn maar ik ben op en vrees dat ik morgen niet te genieten ben. Ik heb slaap nodig, het is weer zover, ik merk t. Ik vergeet weer dingen, heb geen fut, ik zie witjes, mn huid ziet er slecht uit, ik kan me niet concentreren, zak de hele tijd in, ben weer hele dag moe. Ik zit er weer doorheen en dat heeft ook gelijk effect op mn humeur en denkwijze. Ik voel me dik, lelijk en saai. Heerlijk toch. Nee, nu stel ik me weer een beetje aan en door dat laatste te schrijven zie ik dat in. Ik ben niet dik, lelijk en saai. Gewoon kapot. Over een tijdje gaat t wel weer, kan alleen wel janken dat ik geen tijd.heb voor rust dit weekend terwijl die.behoeft erg groot is. Ik snap naar een weekend slaap en rust. Zit er niet in en ik ben bang dat ik dan volgende week gebruik moet maken van mijn collegeregeling en een dagje thuis moet blijven/wat lessen moet gaan overslaan. Dat betekent ruzie met mn moeder omdat t een week voor mn tentamenweek is. Ik hoop dat ik op de een of andere manier toch opknap dit weekend, anders zie ik t echt niet goedkomen. We zien wel maar pff, ik moest dit toch even kwijt, al smeekt elk deel vam mn lichaam om slaap. Ik zit er gewoon even doorheen, t gaat weer slecht. Heerlijk, zo'n chronische ziekte.(:
En blijven zeggen: niet aanstellen, er zijn ergeren dingen. En dat is ook zo. Ik heb ook heel veel goede periodes gehad de laatste tijd. Dus klagen is een no go. Maar eventjes typend klagen moet gewoon. Even kwijt en dan kan ik weer verder met accepteren, al ligt die angst voor wat komen gaat zonder rust nog duidelijk in mijn hoofd..
Good.night, fuck moet morgen vroeg op. Kan wel janken. O fijn, mn ogen willen gelijk bewijzen dat ze dat idd kunnen. Great.
Damn, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende