Het niet meer weten..

Iets wat bij mij nogal vaak voorkomt..
ik weet t gewoon niet meer..
Ik heb een heel raar gevoel dat ik de juiste mensen niet ken.. dat ik iets van een verkeerd leven lijdt ofzo..
Mijn vrienden, t zijn schatten hoor, maar ze hebben totaal andere interesses dan ik!
Ik ben afgelopen 2 weken met twee vriendinnen op vakantie geweest naar een soort centerparcs*S haar ouders gingen ook mee en haar broer en 2 vrienden ook*, maar toen merkte ik een nogal groot verschil.
Ik ergerde me ook de hele tijd kapot aan S, terwijl ik met M de grootste lol had.
Alsnog voelde ik me niet helemaal op mn plaats.. Ik ben fan van the Kooks en One night only enzo; helemaal geweldig!
ik wil ook naar Lowlands maar dat mag ik nog niet *ik hou van mijn ouders hoor; en t is ook wel logisch misschien dat ik nog niet mag.. maar toch kan ik het niet uitstaan!*
Het is gewoon zo dat S en M dat maar herrie vinden, zo vinden wel meer van mijn vrienden dat, terwijl muziek voor mij toch heel belangrijk is op de een of andere manier..
Ik hou ook gewoon een beetje van mijn eigen ding/"stijl" hebben zeg maar, het lijkt me dat iedereen dat wel heeft, het is niet zo dat ik gothic of whatever ben, ik wil gewoon niet in een hokje te plaatsen zijn zeg maar.. al lukt dat toch niet maar nou en.
Ik draag wat IK leuk vind, ik doe wat IK leuk vind *nouja.. dat is natuurlijk beperkt maar t gaat om over het algemeen.. het is niet zo dat ik gewoon lekker eigenwijs de hele tijd doe wat ik wil en totaal niet aan andere denk.. tenminste.. als mijn zelfkennis tot nu toe klopt.. maar geloof niet dat ik dat doe.. *
Anyway; ik wil dus misschien wel een beetje apart zijn ja..

Nu ging ik dus een tijdje terug *vlak voor de vakantie* met S en M de stad in, ik wou een sjaal kopen en een paars shirtje.
Uiteindelijk was ik dus geslaagd en helemaal happy.
Nu kwam ik dus aan in dat huisje op vakantie, zag ik PRECIES dezelfde sjaal hangen als die ik had gekocht, die bleek dus van S te zijn.
Ik zei; goh.. dat is precies dezelfde als die ik toch kocht.. weetjenog?! *ze was er immers bij*
Zij: O, is t dezelfde? wist ik niet..
Daarna liet ze trots een paars shirtje zien.. die verdacht veel op die van mij lijkt.. nou sorry hoor, maar daar kan ik dus echt niet tegen!
ze was er verdomme bij toen ik t kocht en ik kan er niet tegen want dit is niet de eerste keer dat ik merk dat ze me na wilt doen ofzo!
ze moet haar eigen ding zoeken; niet mij een beetje gaan nadoen want dat past totaal niet bij haar!
Die sjaal en dat shirtje staat ook gewoon niet bij haar omdat ze daar de stijl niet voor heeft!
Ik merk het steeds vaker en ik wil dat niet; ik wil geen wanna-be kopie van mezelf!
Ten eerste: ze lijkt niet eens op me!
Ten tweede: onze kledingstijlen zijn duidelijk verschillend *merk ik als we winkelen; pas als ik zeg dat ik iets leuk vind vind zij t ook opeens leuk terwijl ze eerst nog zei dat ze t niet zo leuk vond.. *
Ten derde: we hebben gewoon andere interesses, zij is een sportgek, ik ben gek van muziek enzo, onze muziekstijl is ook heel anders en we zijn gewoon heel anders alleen we kunnen t wel redelijk met elkaar vinden.. maar dus NIET als ze mij zo na gaat doen!!

En nog een deprimerender iets.. ik ben soort van verliefd op een jongen die WAY of out my league is!
Ten eerste: hij is 18 *ik word over paar maanden 16*
Ten tweede: hij woont in Engeland
Ten derde: *jaa, dit is heel schamend* hij is de zanger van een band.

Nooit gedacht dat ik zo stom zou zijn om serieus helemaal gek te zijn van iemand die ik alleen maar ken van plaatjes, muziek en youtubefilmpjes *waar ik dus heb ontdekt dat hij niet alleen super kan zingen en gitaar kan spelen, onwijs sexy en knap is, en een onwijs leuke stijl heeft, nee, hij is ook nog eens heel erg grappig! Kan t nog perfecter.. zucht.. * maar dat ben ik dus wel.. ik luister de hele dag naar zijn stem, zoek hem de hele tijd op op internet, DROOM zelf over hem.. het is niet gezond, dat weet ik!
ik vergelijk jongens met hem.. waardoor al die jongens natuurlijk gelijk in het niets vallen.. en ik denk ook de hele tijd: DOE NORMAAL! maar dat wil gewoon niet echt lukken..

Er zijn zoveel mensen die hem in t echt ontmoet hebben; met hem hebben gepraat; allemaal ENGELSEN natuurlijk omdat hij daar woont!
en dan baal ik weer dat ik niet in Engeland woon..

Zijn stijl; zo'n jongen wil ik.. niet perse als mijn vriend; maar iedergeval als gewoon een goeie vriend!
Ik wil nieuwe mensen ontmoeten; mensen met dezelfde interesses, zelfde muzieksmaak, en waar ik gewoon onwijs mee kan lachen en uit mn dak mee kan gaan!
ik wil mn echte vrienden leren kennen.. want ik vind dat ik nu wel lang genoeg heb gewacht.. en t is zwaar klote dat er nu echt achter kom dat ik gewoon geen échte vrienden heb, ja, heb wel paar mensen waar ik heel erg veel om geef, maar dat is toch anders, ik kan wel met ze lachen en goed praten, maar toch..


Life sucks huh.. but I'm still trying to make the best out of it.. althought it's pretty damn hard.
Just waiting for my time to come, but to be honoust.. my patience is running out..
Don't quite know what to do.. don't know what I possibly CAN do.. I guess nothing but waiting..
"Wish I could use your eyes, to see what it's like.. "

Damn, I'm already sick of waiting all the time!

Ach.. ik ben pas 15.. mijn tijd komt vast nog wel toch.. wie weet.. deze vakantie.. je weet maar nooit, al geef ik t weinig hoop.. als het goed is heb ik nog wat jaartjes te gaan, dus t komt nog vast wel goed, ik zal ze toch nog wel een keer ontmoeten lijkt mij..

..blijf ik mezelf maar vertellen..