Hij weg, ik terug
Iets wat vrijwel altijd zo is, maar hier in huis niet gezien wordt.
Een gevoel van bevrijding, wanneer hij vertrekt.
Voor een paar dagen dit keer.
Het zijn maar twee nachten en drie dagen.
Woensdag staat hij alweer voor mijn neus, helaas.
Als er iets is wat ik haat is mensen haten.
Ik kan het niet goed, maar hij drijft mij tot het uiterste.
Vaak 'haat' ik anderen omdat ze te goed voor me zijn.
Ze vinden dat ik beter verdien en beter voor mezelf moet zijn.
Iets wat ik mijn ogen niet verdien, want ik ben niet goed.
Zij die dat dan wel beweren, zijn te lief en dat mogen ze niet zijn.
Terwijl dat is wat ik nodig heb.
Van de week las ik hier woorden die ik nu steel
'als ik schreeuw dat je me met rust moet laten
is dat wel het slechtste wat je kunt doen'
Ik ben het er mee eens en ben de mensen die er wel zijn dankbaar.
Nu hij weg is, voor even.
Weg naar de andere kant van het land, moet ik me bevrijd voelen.
Eventjes, voor kort.
Maar nee, ik moet eerst omschakelen.
Ontdooien.
Het duurt even voor ik weer ik ben.
Gister een onwijze duw gekregen en een weekend is lang.
Nu moet ik uit mijn schild kruipen en waarschijnlijk ben ik daar net uit voor hij terug is.
Ik baal ervan want heb mezelf nu echt hard nodig.
De ik met concentratie, met vertrouwen, met motivatie.
Er staan 4 tentamens op me te wachten en flinke ook.
Ik ga ze op deze manier niet halen.
Mijn verleden achtervolgt me te snel. Ik wil er vanaf.
Een nieuwe leven. Maar die zal ik nog niet krijgen.
Nu niet.
Als hij weg gaat, kom ik terug.
De ik die ik altijd speel.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende