Hoe ver moet je gaan?
Zo. De kogel is door de kerk. Ik ga niet (verder) met de DGT. De therapeute en ik denken allebei dat het de beste keuze is op dit moment. Maar bovenal, het is mijn éigen keuze. Niet beïnvloed door anderen, maar een keuze waar ik zelf achter sta, een keuze waarvan ik denk dat die het beste is. Voor nu. Het is alsof er een last van mijn schouders is gevallen nu ik besloten heb nu niet voor deze therapie te kiezen. Nee, ik ga me de komende tijd richten op de meer praktische dingen. Studie, wonen, werken... en wat heb ik daar voor nodig.
Ik woon nu beschermd... wat moet er gebeuren voor ik weer zelfstandig kan wonen? Ik doe nu vrijwilligerswerk, hoe is dit uit te bouwen naar uiteindelijk een betaalde baan? En dan nog de dingen zoals financiën, huishouden, sociale contacten... Dát is waar ik nu mee bezig wil zijn. En ja, dan zal ik tegen mezelf aanlopen. Maar dat is misschien juist wat ik nodig heb. Ik ervaar nu niet genoeg "last" van mijn "problemen", wat resulteert in niet genoeg motivatie tot verandering.
Ik kan nu wel voor een therapie gaan waarvan iedereen zegt dat die goed voor me is, maar als ik dit zelf niet zo voel gaat dit niet werken. Ze hebben weleens tegen me gezegd dat ik heel diep moet vallen voor ik de kracht zal hebben om op te willen krabbelen. Misschien is dat wel zo. Ik hoop het niet, maar misschien. Misschien is dit nog niet diep genoeg.
Ik woon nu beschermd... wat moet er gebeuren voor ik weer zelfstandig kan wonen? Ik doe nu vrijwilligerswerk, hoe is dit uit te bouwen naar uiteindelijk een betaalde baan? En dan nog de dingen zoals financiën, huishouden, sociale contacten... Dát is waar ik nu mee bezig wil zijn. En ja, dan zal ik tegen mezelf aanlopen. Maar dat is misschien juist wat ik nodig heb. Ik ervaar nu niet genoeg "last" van mijn "problemen", wat resulteert in niet genoeg motivatie tot verandering.
Ik kan nu wel voor een therapie gaan waarvan iedereen zegt dat die goed voor me is, maar als ik dit zelf niet zo voel gaat dit niet werken. Ze hebben weleens tegen me gezegd dat ik heel diep moet vallen voor ik de kracht zal hebben om op te willen krabbelen. Misschien is dat wel zo. Ik hoop het niet, maar misschien. Misschien is dit nog niet diep genoeg.
15 jul 2013
- meld ongepast verhaal
-
flinder (opgeheven op 22-03-2024)
dinsdag 16 juli 2013 07:12
Bij mij werkte het vaak ook zo dat ik echt heel diep moest gaan
en uiteindelijk krabbelde ik dan beter op.
Sommige dingen heb ik daarin al wel overwonnen , zoals mijn depressie .
Dat ging ook met ups en downs, maar elke keer werd het weer een stukje
makkelijker..
Ik weet zeker dat het jou ook gaat lukken, dat je daar de moed en kracht
voor hebt.. En met wat fijne juiste mensen om je heen die je daarin kunnen en willen
steunen kun je heel veel komen... I'll be there ....
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 mei 2015 ik ben slecht ( 3 )
- O 19 aug 2014 Eten... Enzo. :(
- O 13 aug 2014 Zelfhaat... Maar ik ben er weer. ( 7 )
- O 24 mrt 2014 Terug... Vechten... Niet opgeven... ( 2 )
- O 12 nov 2013 Hate ( 1 )
- O 06 nov 2013 Rust ( 2 )
- O 03 nov 2013 Ik wil er gewoon even niet zijn ( 1 )
- O 08 okt 2013 3 weken zonder mama ( 2 )
- O 25 sep 2013 Mama, See you in heaven <3 ( 20 )
- O 14 sep 2013 Ik ben sterk! ( 3 )
- O 13 sep 2013 kl#te kanker... het duurt niet lang meer ( 17 )
- O 09 sep 2013 Mama is trots op mij *slik ( 3 )
- O 08 sep 2013 Mama in het ziekenhuis, en nog wat dingetjes ( 10 )
- O 05 sep 2013 Gekke dagen... en ik ben tante! (+foto) ( 5 )
- O 02 sep 2013 Stiltehuis, mijn ervaring ( 3 )