Iedereen is zo lief!!
Daar gaan we weer. Schrijven is toch eigenlijk wel heel erg fijn.
Ik merk dat ik de afgelopen dagen weer in een fucked up ritme zit. Vandaag ook weer. Papa kwam om half 2 even iets ophalen voor mama, daarna meteen weer mijn bed in gedoken. En daar pas om half 7 's avonds weer uitgekomen... ik moest wel... even boodschappen gaan doen, en om 8 uur kwam papa me halen om naar mama te gaan. De afgelopen dagen bestaan uit in bed liggen en bij mama zijn. Ik wil niet nadenken en bij mezelf stil staan, denk ik.
Woensdag gehoord dat mama kanker heeft die niet meer te genezen valt, toen ook wel flink gehuild met z'n allen... Maar sinds toen lijkt mijn gevoel wel verdwenen. Ik heb straks geen mama meer, maar ik denk niet dat dat door dringt. Vrijdag horen we meer over of er nog een behandeling mogelijk is, en hoelang ze nog te leven heeft. Ik kan er gewoon niet aan denken dat mijn moeder er straks niet meer is. Mijn moeder, die er altijd voor me is geweest.
Zoveel lieve vrienden en familie die er voor me zijn. Als ze iets kunnen doen, moet ik het laten weten. Maar wat dan? Laat mij maar gewoon alleen. Van mama moet ik gewoon mijn eigen dingen blijven doen. Werken. Vriendinnen zien. Morgen dan ook afgesproken met "flinder". Maar moet ik dan de hele tijd over mama praten? Mag ik wel lachen bijvoorbeeld? Hoe moet ik me gedragen? Ik vind het heel erg fijn haar te zien, maar het maakt me ook onzeker.
Ik krijg wel zoveel lieve berichtjes van iedereen. Dat betekent wel heel veel. Ook van de mensen waar ik het niet van verwacht. Maria Mena bijvoorbeeld. Ik heb haar de dag voordat mama naar het ziekenhuis moest nog gezien, een hele leuke avond gehad. Nu een heel lief berichtje van haar gehad. En alle familie staat zo voor mij en mama klaar! En mijn lieve vrienden ook.
Love you all xxx
Ik merk dat ik de afgelopen dagen weer in een fucked up ritme zit. Vandaag ook weer. Papa kwam om half 2 even iets ophalen voor mama, daarna meteen weer mijn bed in gedoken. En daar pas om half 7 's avonds weer uitgekomen... ik moest wel... even boodschappen gaan doen, en om 8 uur kwam papa me halen om naar mama te gaan. De afgelopen dagen bestaan uit in bed liggen en bij mama zijn. Ik wil niet nadenken en bij mezelf stil staan, denk ik.
Woensdag gehoord dat mama kanker heeft die niet meer te genezen valt, toen ook wel flink gehuild met z'n allen... Maar sinds toen lijkt mijn gevoel wel verdwenen. Ik heb straks geen mama meer, maar ik denk niet dat dat door dringt. Vrijdag horen we meer over of er nog een behandeling mogelijk is, en hoelang ze nog te leven heeft. Ik kan er gewoon niet aan denken dat mijn moeder er straks niet meer is. Mijn moeder, die er altijd voor me is geweest.
Zoveel lieve vrienden en familie die er voor me zijn. Als ze iets kunnen doen, moet ik het laten weten. Maar wat dan? Laat mij maar gewoon alleen. Van mama moet ik gewoon mijn eigen dingen blijven doen. Werken. Vriendinnen zien. Morgen dan ook afgesproken met "flinder". Maar moet ik dan de hele tijd over mama praten? Mag ik wel lachen bijvoorbeeld? Hoe moet ik me gedragen? Ik vind het heel erg fijn haar te zien, maar het maakt me ook onzeker.
Ik krijg wel zoveel lieve berichtjes van iedereen. Dat betekent wel heel veel. Ook van de mensen waar ik het niet van verwacht. Maria Mena bijvoorbeeld. Ik heb haar de dag voordat mama naar het ziekenhuis moest nog gezien, een hele leuke avond gehad. Nu een heel lief berichtje van haar gehad. En alle familie staat zo voor mij en mama klaar! En mijn lieve vrienden ook.
Love you all xxx
17 aug 2013
- meld ongepast verhaal
-
flinder (opgeheven op 22-03-2024)
zondag 18 augustus 2013 01:59
Komt goed morgen... natuurlijk mag je over je moeder praten.. natuurlijk mag je lachen.
Ik weet zeker dat je moeder wilt dat je een fijne middag hebt..... -
myheart86
zondag 18 augustus 2013 03:20
Hoi natuurlijk mag je ook lachen, ook in een zeer moeilijke periode. Je moeder houdt van je. Ze wil altijd het beste voor jou. Sterkte
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 mei 2015 ik ben slecht ( 3 )
- O 19 aug 2014 Eten... Enzo. :(
- O 13 aug 2014 Zelfhaat... Maar ik ben er weer. ( 7 )
- O 24 mrt 2014 Terug... Vechten... Niet opgeven... ( 2 )
- O 12 nov 2013 Hate ( 1 )
- O 06 nov 2013 Rust ( 2 )
- O 03 nov 2013 Ik wil er gewoon even niet zijn ( 1 )
- O 08 okt 2013 3 weken zonder mama ( 2 )
- O 25 sep 2013 Mama, See you in heaven <3 ( 20 )
- O 14 sep 2013 Ik ben sterk! ( 3 )
- O 13 sep 2013 kl#te kanker... het duurt niet lang meer ( 17 )
- O 09 sep 2013 Mama is trots op mij *slik ( 3 )
- O 08 sep 2013 Mama in het ziekenhuis, en nog wat dingetjes ( 10 )
- O 05 sep 2013 Gekke dagen... en ik ben tante! (+foto) ( 5 )
- O 02 sep 2013 Stiltehuis, mijn ervaring ( 3 )